gera

See also: Gera, geɽa, géra, and ġera

Basque

Noun

gera

1. allative singular of ge

Bikol Central

Etymology

Borrowed from Spanish guerra.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡeɾa/, [ˈɡe.ɾa]
• Hyphenation: ge‧ra

Noun

géra

1. war

   Synonym: (archaic) gubat

Derived terms

• kagera
• maggera
• makigera

 

Related terms

• gerilya

 

Faroese

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt͡ʃeːɹa/

Etymology 1

From Old Norse gera, gøra, gørva, from Proto-Germanic *garwijaną.

Verb

gera (third person singular past indicative gjørdi, supine gjørt)

1. to do, to make

Conjugation

Conjugation of gera (group v-31)
infinitive	gera
supine	gjørt
participle (a7)1	gerandi	gjørdur
	present	past
first singular	geri	gjørdi
second singular	gert	gjørdi
third singular	ger	gjørdi
plural	gera	gjørdu
	imperative
singular	ger!
plural	gerið!
1Only the past participle being declined.

Etymology 2

From Danish gære, from German gären.

Verb

gera (third person singular past indicative geraði, supine gerað)

1. to ferment, to brew

Conjugation

Conjugation of gera (group v-30)
infinitive	gera
supine	gerað
participle (a6)1	gerandi	geraður
	present	past
first singular	geri	geraði
second singular	gerar	geraði
third singular	gerar	geraði
plural	gera	geraðu
	imperative
singular	gera!
plural	gerið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Alternative forms

• (mostly archaic) gjöra

Etymology

From Old Norse gera, gøra, gørva, from Proto-Germanic *garwijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcɛːra/
• Rhymes: -ɛːra

Verb

gera (weak verb, third-person singular past indicative gerði, supine gert)

1. (transitive, governs the accusative) to do

   Hvað ertu að gera?

   What are you doing?

   Letingjar gera aldrei neitt.

   Loafers never do anything.

2. (transitive, governs the accusative) to make
3. to arbitrate, to determine
4. (impersonal) used with nouns denoting a weather condition to indicate that that type of weather is going on

   Það gerði rigningu.

   It rained.

Conjugation

gera — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að gera
supine (sagnbót)		gert
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gerandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég geri	við gerum	present (nútíð)	ég geri	við gerum
	þú gerir	þið gerið		þú gerir	þið gerið
	hann, hún, það gerir	þeir, þær, þau gera		hann, hún, það geri	þeir, þær, þau geri
past (þátíð)	ég gerði	við gerðum	past (þátíð)	ég gerði	við gerðum
	þú gerðir	þið gerðuð		þú gerðir	þið gerðuð
	hann, hún, það gerði	þeir, þær, þau gerðu		hann, hún, það gerði	þeir, þær, þau gerðu
imperative (boðháttur)	ger (þú)	gerið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gerðu	geriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

gerast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að gerast
supine (sagnbót)		gerst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gerandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég gerist	við gerumst	present (nútíð)	ég gerist	við gerumst
	þú gerist	þið gerist		þú gerist	þið gerist
	hann, hún, það gerist	þeir, þær, þau gerast		hann, hún, það gerist	þeir, þær, þau gerist
past (þátíð)	ég gerðist	við gerðumst	past (þátíð)	ég gerðist	við gerðumst
	þú gerðist	þið gerðust		þú gerðist	þið gerðust
	hann, hún, það gerðist	þeir, þær, þau gerðust		hann, hún, það gerðist	þeir, þær, þau gerðust
imperative (boðháttur)	gerst (þú)	gerist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gerstu	geristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

gerður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	gerður	gerð	gert		gerðir	gerðar	gerð
accusative (þolfall)	gerðan	gerða	gert		gerða	gerðar	gerð
dative (þágufall)	gerðum	gerðri	gerðu		gerðum	gerðum	gerðum
genitive (eignarfall)	gerðs	gerðrar	gerðs		gerðra	gerðra	gerðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	gerði	gerða	gerða		gerðu	gerðu	gerðu
accusative (þolfall)	gerða	gerðu	gerða		gerðu	gerðu	gerðu
dative (þágufall)	gerða	gerðu	gerða		gerðu	gerðu	gerðu
genitive (eignarfall)	gerða	gerðu	gerða		gerðu	gerðu	gerðu

Derived terms

to make

• gera áttavilltan (to disorient, to disorientate)
• gera villu
• gera vísu
• um að gera
• gera höfðinu styttri, höfðinu styttri (to cut of someone's head, to make them shorter by the height of their head)

to arbitrate

• gera einhverjum að greiða

uncategorized

• gera að verkum
• gera af sér
• gera sér lítið fyrir
• gera grein fyrir
• gera á hluta
• gera á sig
• gera að fiski
• gera að gamni sínu
• gera að sári
• gera að verkum
• gera af sér
• gera í buxurnar
• gera ekkert
• gera ekkert í
• gera sér ljóst
• gera ráð fyrir
• gera ekkert til
• gera til geðs
• til þess að gera
• gerast
• gerðu svo vel
• gera ráð fyrir
• eins og við gerðum ráð fyrir
• gerast
• gerður
• gera sig til
• gera upp
• gera upp hús
• gera rangt til
• gera upp vél
• gera upp reikning
• gera upp á milli
• gera sér upp
• gera upp við sig
• gera út
• gera um mál
• gera út mann til
• gera út af við
• gera við
• ekkert við að gera
• gera villu

Kikuyu

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣɛɾa/

Verb

gera (infinitive kũgera)

1. to count, to measure, to reckon

   Mũndũ ageraga maimwo, ndageraga maheo. ― One counts refusals, does not count gifts.

2. to pass through

   Ĩgĩtithia gwĩciiria njĩra ĩrĩa ĩĩkũgera. ― [The hyena (hiti)] stopped to consider which road he was going to take.

Derived terms

(Nouns)

• kĩgera class 7
• mũgere class 3

Anagrams

• rega

Lithuanian

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡʲɛˈra/

Adjective

gerà

1. nominative/instrumental feminine singular of geras

Lombard

Etymology

From Latin glarea.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʒɛra/, /d͡ʒera/

Noun

gera f

1. gravel

Luang

Noun

gera

1. (Moa) water

Synonyms

• jera (Wetan)

References

• Leti (2004, →ISBN, page 29 (comparative wordlist)

Old Norse

Alternative forms

• gerva, gøra, gørva, gjǫra, gjǫrva, gǫra, gǫrva

Etymology

From Proto-Germanic *garwijaną (“to prepare”).

Verb

gera (singular past indicative gerði, plural past indicative gerðu, past participle gerðr)

1. to do, make

Conjugation

Conjugation of gera — active (weak class 1)

infinitive	gera
present participle	gerandi
past participle	gerðr
indicative	present	past
1st-person singular	geri	gerða
2nd-person singular	gerir	gerðir
3rd-person singular	gerir	gerði
1st-person plural	gerum	gerðum
2nd-person plural	gerið	gerðuð
3rd-person plural	gera	gerðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	gera	gørða
2nd-person singular	gerir	gørðir
3rd-person singular	geri	gørði
1st-person plural	gerim	gørðim
2nd-person plural	gerið	gørðið
3rd-person plural	geri	gørði
imperative	present
2nd-person singular	ger, geri
1st-person plural	gerum
2nd-person plural	gerið

Conjugation of gera — mediopassive (weak class 1)

infinitive	gerask
present participle	gerandisk
past participle	gerzk
indicative	present	past
1st-person singular	gerumk	gerðumk
2nd-person singular	gerisk	gerðisk
3rd-person singular	gerisk	gerðisk
1st-person plural	gerumsk	gerðumsk
2nd-person plural	gerizk	gerðuzk
3rd-person plural	gerask	gerðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	gerumk	gørðumk
2nd-person singular	gerisk	gørðisk
3rd-person singular	gerisk	gørðisk
1st-person plural	gerimsk	gørðimsk
2nd-person plural	gerizk	gørðizk
3rd-person plural	gerisk	gørðisk
imperative	present
2nd-person singular	gersk, gerisk
1st-person plural	gerumsk
2nd-person plural	gerizk

Descendants

• Icelandic: gjöra, gera
• Faroese: gera
• Norwegian Nynorsk: gjera; (dialectal) gjårå, gjara, gjøra, gjørå, gjørø
• Jamtish: gjara
• Elfdalian: djärå
• Old Swedish: gø̄ra, gæra, giora
  • Swedish: göra
• Old Danish: gøræ
  • Danish: gøre
    • Norwegian Bokmål: gjøre
  • Scanian: gøra
• Old Gutnish: giera
  • Gutnish: gyre, gäre
• → Middle English: gerren, garren, garen
  • English: gar
  • Scots: gar

References

• “göra” in: Richard Cleasby, Guðbrandur Vigfússon — An Icelandic-English Dictionary (1874)

Portuguese

Pronunciation

• Rhymes: -ɛɾɐ

Verb

gera

1. inflection of gerar:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Romanian

Etymology

Borrowed from French gérer.

Verb

a gera (third-person singular present gerează, past participle gerat) 1st conj.

1. to manage

Conjugation

    conjugation of gera (first conjugation, -ez- infix)

infinitive			a gera
gerund			gerând
past participle			gerat
number		singular			plural
person		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		eu	tu	el/ea	noi	voi	ei/ele
	present	gerez	gerezi	gerează	gerăm	gerați	gerează
	imperfect	geram	gerai	gera	geram	gerați	gerau
	simple perfect	gerai	gerași	geră	gerarăm	gerarăți	gerară
	pluperfect	gerasem	geraseși	gerase	geraserăm	geraserăți	geraseră
subjunctive		eu	tu	el/ea	noi	voi	ei/ele
	present	să gerez	să gerezi	să gereze	să gerăm	să gerați	să gereze
imperative		—	tu	—	—	voi	—
	affirmative		gerează			gerați
	negative		nu gera			nu gerați

Tagalog

Etymology

Borrowed from Spanish guierra, from Early Medieval Latin werra, from Frankish *werru (“confusion; quarrel”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡeɾa/, [ˈɡɛ.ɾɐ]
• Syllabification: ge‧ra
• Homophone: Guerra

Noun

gera (Baybayin spelling ᜄᜒᜇ)

1. Alternative form of giyera

Venetian

Verb

gera

1. third-person singular imperfect indicative of èser
2. third-person plural imperfect indicative of èser

Yogad

Etymology

Borrowed from Spanish guerra.

Noun

gera

1. war