gesticuleren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French gesticuler.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
gesticuleren
- (intransitive) to gesticulate
Inflection[edit]
Inflection of gesticuleren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | gesticuleren | |||
past singular | gesticuleerde | |||
past participle | gegesticuleerd | |||
infinitive | gesticuleren | |||
gerund | gesticuleren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | gesticuleer | gesticuleerde | ||
2nd person sing. (jij) | gesticuleert | gesticuleerde | ||
2nd person sing. (u) | gesticuleert | gesticuleerde | ||
2nd person sing. (gij) | gesticuleert | gesticuleerde | ||
3rd person singular | gesticuleert | gesticuleerde | ||
plural | gesticuleren | gesticuleerden | ||
subjunctive sing.1 | gesticulere | gesticuleerde | ||
subjunctive plur.1 | gesticuleren | gesticuleerden | ||
imperative sing. | gesticuleer | |||
imperative plur.1 | gesticuleert | |||
participles | gesticulerend | gegesticuleerd | ||
1) Archaic. |