grup

See also: grúp-

Catalan

Pronunciation

• IPA^(key): (Central, Balearic, Valencian) [ˈɡɾup]

Noun

grup m (plural grups)

1. group

Derived terms

• grup sanguini
• subgrup

Related terms

• agrupar
• agrupació

Further reading

• “grup” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
• “grup”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
• “grup” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
• “grup” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.

Indonesian

Etymology

From Dutch groep, from French groupe, from Italian gruppo, groppo (“a knot, heap, group, bag (of money)”), from Vulgar Latin *cruppo, Renaissance Latin grupus, from Proto-Germanic *kruppaz (“lump, round mass, body, crop”), from Proto-Indo-European *grewb- (“to crumple, bend, crawl”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡrʊp̚/
• Hyphenation: grup

Noun

grup (first-person possessive grupku, second-person possessive grupmu, third-person possessive grupnya)

1. group: a number of things or persons being in some relation to one another.

   Synonyms: golongan, kelompok, rombongan

Derived terms

• grup hasil bagi
• grup hingga
• grup kuosien
• grup multiplikatif
• grup perkalian

 

Further reading

• “grup” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Language Development and Fostering Agency — Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic Indonesia, 2016.

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡrup/
• Rhymes: -up
• Syllabification: grup

Noun

grup f pl

1. genitive plural of grupa

Romanian

Etymology

Borrowed from French groupe.

Pronunciation

• Audio

  (file)

Noun

grup n (plural grupuri)

1. a group

Declension

Declension of grup

	singular		plural
	indefinite articulation	definite articulation	indefinite articulation	definite articulation
nominative/accusative	(un) grup	grupul	(niște) grupuri	grupurile
genitive/dative	(unui) grup	grupului	(unor) grupuri	grupurilor
vocative	grupule		grupurilor

Turkish

Etymology

Borrowed from French groupe.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡ(u)ɾup/

• Audio

  (file)

Noun

grup (definite accusative grubu, plural gruplar)

1. group
2. (mathematics) group
3. (music) band

Declension

Inflection
Nominative	grup
Definite accusative	grubu
	Singular	Plural
Nominative	grup	gruplar
Definite accusative	grubu	grupları
Dative	gruba	gruplara
Locative	grupta	gruplarda
Ablative	gruptan	gruplardan
Genitive	grubun	grupların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular grubum gruplarım 2nd singular grubun grupların 3rd singular grubu grupları 1st plural grubumuz gruplarımız 2nd plural grubunuz gruplarınız 3rd plural grupları grupları Definite accusative Singular Plural 1st singular grubumu gruplarımı 2nd singular grubunu gruplarını 3rd singular grubunu gruplarını 1st plural grubumuzu gruplarımızı 2nd plural grubunuzu gruplarınızı 3rd plural gruplarını gruplarını Dative Singular Plural 1st singular grubuma gruplarıma 2nd singular grubuna gruplarına 3rd singular grubuna gruplarına 1st plural grubumuza gruplarımıza 2nd plural grubunuza gruplarınıza 3rd plural gruplarına gruplarına Locative Singular Plural 1st singular grubumda gruplarımda 2nd singular grubunda gruplarında 3rd singular grubunda gruplarında 1st plural grubumuzda gruplarımızda 2nd plural grubunuzda gruplarınızda 3rd plural gruplarında gruplarında Ablative Singular Plural 1st singular grubumdan gruplarımdan 2nd singular grubundan gruplarından 3rd singular grubundan gruplarından 1st plural grubumuzdan gruplarımızdan 2nd plural grubunuzdan gruplarınızdan 3rd plural gruplarından gruplarından Genitive Singular Plural 1st singular grubumun gruplarımın 2nd singular grubunun gruplarının 3rd singular grubunun gruplarının 1st plural grubumuzun gruplarımızın 2nd plural grubunuzun gruplarınızın 3rd plural gruplarının gruplarının

Synonyms

• (mathematics): öbek

Derived terms

• rock grubu

Related terms

• (mathematics): cisim
• (mathematics): halka