imperaturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of imperō.
Participle[edit]
imperātūrus (feminine imperātūra, neuter imperātūrum); first/second-declension participle
- about to command
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | imperātūrus | imperātūra | imperātūrum | imperātūrī | imperātūrae | imperātūra | |
Genitive | imperātūrī | imperātūrae | imperātūrī | imperātūrōrum | imperātūrārum | imperātūrōrum | |
Dative | imperātūrō | imperātūrō | imperātūrīs | ||||
Accusative | imperātūrum | imperātūram | imperātūrum | imperātūrōs | imperātūrās | imperātūra | |
Ablative | imperātūrō | imperātūrā | imperātūrō | imperātūrīs | |||
Vocative | imperātūre | imperātūra | imperātūrum | imperātūrī | imperātūrae | imperātūra |