incendiarius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From incendium (conflagration) +‎ -ārius, from incendō (set on fire, kindle)

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

incendiārius (feminine incendiāria, neuter incendiārium); first/second-declension adjective

  1. causing a conflagration, setting on fire

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incendiārius incendiāria incendiārium incendiāriī incendiāriae incendiāria
Genitive incendiāriī incendiāriae incendiāriī incendiāriōrum incendiāriārum incendiāriōrum
Dative incendiāriō incendiāriō incendiāriīs
Accusative incendiārium incendiāriam incendiārium incendiāriōs incendiāriās incendiāria
Ablative incendiāriō incendiāriā incendiāriō incendiāriīs
Vocative incendiārie incendiāria incendiārium incendiāriī incendiāriae incendiāria

Related terms[edit]

Descendants[edit]

Noun[edit]

incendiārius m (genitive incendiāriī or incendiārī); second declension

  1. an incendiary; firestarter
  2. an arsonist

Declension[edit]

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative incendiārius incendiāriī
Genitive incendiāriī
incendiārī1
incendiāriōrum
Dative incendiāriō incendiāriīs
Accusative incendiārium incendiāriōs
Ablative incendiāriō incendiāriīs
Vocative incendiārie incendiāriī

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

References[edit]

  • incendiarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incendiarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incendiarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.