incurro

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ currō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

incurrō (present infinitive incurrere, perfect active incurrī or incucurrī, supine incursum); third conjugation

  1. (transitive) to run into or towards
  2. (transitive) to attack, invade
    Synonyms: invādō, impetō, aggredior, oppugnō, īnstō, excurrō, concurrō, occurrō, petō, accēdō, intrō, inruō, incēdō, irrumpō, adorior, adeō, opprimō, accurrō, arripiō, assiliō, appetō, invehō, incessō, lacessō
    Antonyms: repugnō, resistō, adversor, obversor, obstō, sistō
  3. (intransitive) to happen, befall, occur
    Synonyms: interveniō, ēveniō, obveniō, expetō, obtingō, accēdō, incidō, accidō, intercidō, contingō, fīō
  4. (intransitive) to fall
    Synonyms: corruō, cadō, incidō, accidō, occidō, ruō
    Antonym: orior

Conjugation[edit]

   Conjugation of incurrō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present incurrō incurris incurrit incurrimus incurritis incurrunt
imperfect incurrēbam incurrēbās incurrēbat incurrēbāmus incurrēbātis incurrēbant
future incurram incurrēs incurret incurrēmus incurrētis incurrent
perfect incurrī,
incucurrī
incurristī,
incucurristī
incurrit,
incucurrit
incurrimus,
incucurrimus
incurristis,
incucurristis
incurrērunt,
incurrēre,
incucurrērunt,
incucurrēre
pluperfect incurreram,
incucurreram
incurrerās,
incucurrerās
incurrerat,
incucurrerat
incurrerāmus,
incucurrerāmus
incurrerātis,
incucurrerātis
incurrerant,
incucurrerant
future perfect incurrerō,
incucurrerō
incurreris,
incucurreris
incurrerit,
incucurrerit
incurrerimus,
incucurrerimus
incurreritis,
incucurreritis
incurrerint,
incucurrerint
passive present incurror incurreris,
incurrere
incurritur incurrimur incurriminī incurruntur
imperfect incurrēbar incurrēbāris,
incurrēbāre
incurrēbātur incurrēbāmur incurrēbāminī incurrēbantur
future incurrar incurrēris,
incurrēre
incurrētur incurrēmur incurrēminī incurrentur
perfect incursus + present active indicative of sum
pluperfect incursus + imperfect active indicative of sum
future perfect incursus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present incurram incurrās incurrat incurrāmus incurrātis incurrant
imperfect incurrerem incurrerēs incurreret incurrerēmus incurrerētis incurrerent
perfect incurrerim,
incucurrerim
incurrerīs,
incucurrerīs
incurrerit,
incucurrerit
incurrerīmus,
incucurrerīmus
incurrerītis,
incucurrerītis
incurrerint,
incucurrerint
pluperfect incurrissem,
incucurrissem
incurrissēs,
incucurrissēs
incurrisset,
incucurrisset
incurrissēmus,
incucurrissēmus
incurrissētis,
incucurrissētis
incurrissent,
incucurrissent
passive present incurrar incurrāris,
incurrāre
incurrātur incurrāmur incurrāminī incurrantur
imperfect incurrerer incurrerēris,
incurrerēre
incurrerētur incurrerēmur incurrerēminī incurrerentur
perfect incursus + present active subjunctive of sum
pluperfect incursus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present incurre incurrite
future incurritō incurritō incurritōte incurruntō
passive present incurrere incurriminī
future incurritor incurritor incurruntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives incurrere incurrisse,
incucurrisse
incursūrum esse incurrī incursum esse incursum īrī
participles incurrēns incursūrus incursus incurrendus,
incurrundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
incurrendī incurrendō incurrendum incurrendō incursum incursū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • incurro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incurro in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • incurro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incurro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to be ruined, undone: in perniciem incurrere
    • to find oneself in a hazardous position: in pericula incidere, incurrere
    • to incur a person's hatred: in alicuius odium incurrere
    • to hurt some one's feelings: in offensionem alicuius incurrere (Verr. 1. 12. 35)
    • to fall upon the enemy's flank: in latus hostium incurrere
  • incurro in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016

Spanish[edit]

Verb[edit]

incurro

  1. first-person singular present indicative of incurrir