infringens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of īnfringō.
Participle[edit]
īnfringēns (genitive īnfringentis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnfringēns | īnfringentēs | īnfringentia | ||
Genitive | īnfringentis | īnfringentium | |||
Dative | īnfringentī | īnfringentibus | |||
Accusative | īnfringentem | īnfringēns | īnfringentēs īnfringentīs |
īnfringentia | |
Ablative | īnfringente īnfringentī1 |
īnfringentibus | |||
Vocative | īnfringēns | īnfringentēs | īnfringentia |
1When used purely as an adjective.