kenyere
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
kenyér + -e (possessive suffix)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
kenyere
- third-person singular single-possession possessive of kenyér
Declension[edit]
Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kenyere | — |
accusative | kenyerét | — |
dative | kenyerének | — |
instrumental | kenyerével | — |
causal-final | kenyeréért | — |
translative | kenyerévé | — |
terminative | kenyeréig | — |
essive-formal | kenyereként | — |
essive-modal | kenyeréül | — |
inessive | kenyerében | — |
superessive | kenyerén | — |
adessive | kenyerénél | — |
illative | kenyerébe | — |
sublative | kenyerére | — |
allative | kenyeréhez | — |
elative | kenyeréből | — |
delative | kenyeréről | — |
ablative | kenyerétől | — |
non-attributive possessive - singular |
kenyeréé | — |
non-attributive possessive - plural |
kenyerééi | — |