klargöra
Jump to navigation
Jump to search
Swedish[edit]
Etymology[edit]
klar + göra. Cognate of Norwegian klargjøre.
Pronunciation[edit]
audio (file)
Verb[edit]
klargöra (present klargör, preterite klargjorde, supine klargjort, imperative klargör)
- to clarify
Conjugation[edit]
Conjugation of klargöra (weak)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | klargöra | klargöras | ||
Supine | klargjort | klargjorts | ||
Imperative | klargör | — | ||
Imper. plural1 | klargören | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | klargör | klargjorde | klargörs, klargöres | klargjordes |
Ind. plural1 | klargöra | klargjorde | klargöras | klargjordes |
Subjunctive2 | klargöre | klargjorde | klargöres | klargjordes |
Participles | ||||
Present participle | klargörande | |||
Past participle | klargjord | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |