kuraringanyi
Jump to navigation
Jump to search
Pitjantjatjara[edit]
Etymology[edit]
From kura (“bad”).
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
kuraringanyi (wa class)
Conjugation[edit]
Conjugation of kuraringanyi
present | kuraringanyi |
---|---|
past | kuraringu |
past continuous | kuraringangi |
future | kuraringkuku |
imperative | kurariwa |
imperative continuous | kuraringama |
characteristic | kuraringkupai |
serial | kuraringkula |
nominal | kuraringkunytja |
circumstantial† | kuraringkunyangka |
intentive† | kuraringkunytjikitja |
purposive† | kuraringkunytjaku |
† Used only in subordinate clauses |
Derived terms[edit]
- kata kuraringanyi (“to lose one's head, to go crazy; to have a bad headache”)
- liri kuraringanyi (“to lose one's temper, to explode”)
- tjuni kuraringanyi (“to feel out of sorts”)