ligen

See also: Ligen

Middle High German

Etymology

Inherited from Old High German ligan, liggan, from Proto-Germanic *ligjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈliɡən/

Verb

ligen (class 5 strong, third-person singular present liget or lît, past tense lac, past participle gelëgen or gelein, past subjunctive læge, auxiliary hân)

1. to lie, to be in a horizontal position

   Siu lît ûf dem bette. ― She is lying on the bed.

Conjugation

Conjugation of ligen (class 5 strong, auxiliary hân)

infinitive		ligen
genitive gerund		ligennes ligenes
dative gerund		ligenne ligene
present participle		ligende
past participle		gelëgen gelein
auxiliary		hân
	indicative			subjunctive
	singular	plural		singular	plural
present	ich lige	wir ligen	i	ich lige	wir ligen
	du ligest	ir liget		du ligest	ir liget
	ër liget	sie ligent		ër lige	sie ligen
preterite	ich lac	wir lâgen	ii	ich læge	wir lægen
	du læge	ir lâget		du lægest	ir læget
	ër lac	sie lâgen		ër læge	sie lægen
imperative	lic (du)	liget (ir)

Composed forms of ligen (class 5 strong, auxiliary hân)

perfect
	singular	plural		singular	plural
indicative	ich hân gelëgen ich hân gelein	wir hân gelëgen wir hân gelein	subjunctive	ich habe gelëgen ich habe gelein	wir haben gelëgen wir haben gelein
	du hâst gelëgen du hâst gelein	ir hât gelëgen ir hât gelein		du habest gelëgen du habest gelein	ir habet gelëgen ir habet gelein
	ër hât gelëgen ër hât gelein	sie hânt gelëgen sie hânt gelein		ër habe gelëgen ër habe gelein	sie haben gelëgen sie haben gelein
pluperfect
indicative	ich habete gelëgen ich habete gelein	wir habeten gelëgen wir habeten gelein	subjunctive	ich habete gelëgen ich habete gelein	wir habeten gelëgen wir habeten gelein
	du habetest gelëgen du habetest gelein	ir habetet gelëgen ir habetet gelein		du habetest gelëgen du habetest gelein	ir habetet gelëgen ir habetet gelein
	ër habete gelëgen ër habete gelein	sie habeten gelëgen sie habeten gelein		ër habete gelëgen ër habete gelein	sie habeten gelëgen sie habeten gelein
future i
infinitive	ligen süln		subjunctive i	ich sul ligen	wir suln ligen
				du sule ligen	ir sulet ligen
				ër sul ligen	sie suln ligen
indicative	ich sol ligen	wir sulen ligen	subjunctive ii	ich sölte ligen ich sölde ligen	wir sölten ligen wir sölden ligen
	du solt ligen	ir sulet ligen		du söltest ligen du söldest ligen	ir söltet ligen ir söldet ligen
	ër sol ligen	sie sulen ligen		ër sölte ligen ër sölde ligen	sie sölten ligen sie sölden ligen
future ii
infinitive	gelëgen hân süln gelein hân süln		subjunctive i	ich sul gelëgen hân ich sul gelein hân	wir suln gelëgen hân wir suln gelein hân
				du sule gelëgen hân du sule gelein hân	ir sulet gelëgen hân ir sulet gelein hân
				ër sul gelëgen hân ër sul gelein hân	sie suln gelëgen hân sie suln gelein hân
indicative	ich sol gelëgen hân ich sol gelein hân	wir sulen gelëgen hân wir sulen gelein hân	subjunctive ii	ich sölte gelëgen hân ich sölte gelein hân ich sölde gelëgen hân ich sölde gelein hân	wir sölten gelëgen hân wir sölten gelein hân wir sölden gelëgen hân wir sölden gelein hân
	du solt gelëgen hân du solt gelein hân	ir sulet gelëgen hân ir sulet gelein hân		du söltest gelëgen hân du söltest gelein hân du söldest gelëgen hân du söldest gelein hân	ir söltet gelëgen hân ir söltet gelein hân ir söldet gelëgen hân ir söldet gelein hân
	ër sol gelëgen hân ër sol gelein hân	sie sulen gelëgen hân sie sulen gelein hân		ër sölte gelëgen hân ër sölte gelein hân ër sölde gelëgen hân ër sölde gelein hân	sie sölten gelëgen hân sie sölten gelein hân sie sölden gelëgen hân sie sölden gelein hân

Related terms

• legen

 

Descendants

• German: liegen

References

• Benecke, Georg Friedrich, Müller, Wilhelm, Zarncke, Friedrich (1863) “ligen”, in Mittelhochdeutsches Wörterbuch: mit Benutzung des Nachlasses von Benecke‎^[1], Stuttgart: S. Hirzel

Old English

Etymology 1

From līġ (“flame, fire, lightning”) +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈliː.jen/

Adjective

līġen

1. flaming, fiery

Declension

Declension of līġen — Strong

Singular	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	līġen	līġenu, līġnu, līġeno, līġno	līġen
Accusative	līġenne	līġene, līġne	līġen
Genitive	līġenes, līġnes	līġenre	līġenes, līġnes
Dative	līġenum, līġnum	līġenre	līġenum, līġnum
Instrumental	līġene, līġne	līġenre	līġene, līġne
Plural	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	līġene, līġne	līġena, līġna, līġene, līġne	līġenu, līġnu, līġeno, līġno
Accusative	līġene, līġne	līġena, līġna, līġene, līġne	līġenu, līġnu, līġeno, līġno
Genitive	līġenra	līġenra	līġenra
Dative	līġenum, līġnum	līġenum, līġnum	līġenum, līġnum
Instrumental	līġenum, līġnum	līġenum, līġnum	līġenum, līġnum

Declension of līġen — Weak

Singular	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	līġena, līġna	līġene, līġne	līġene, līġne
Accusative	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan	līġene, līġne
Genitive	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan
Dative	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan
Instrumental	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan
Plural	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan
Accusative	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan	līġenan, līġnan
Genitive	līġenra, līġenena, līġnena	līġenra, līġenena, līġnena	līġenra, līġenena, līġnena
Dative	līġenum, līġnum	līġenum, līġnum	līġenum, līġnum
Instrumental	līġenum, līġnum	līġenum, līġnum	līġenum, līġnum

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈli.jen/

Verb

liġen

1. past participle of lēon