metuens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of metuō.

Participle[edit]

metuēns (genitive metuentis); third-declension one-termination participle

  1. fearing, frightened, afraid, scared

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative metuēns metuentēs metuentia
Genitive metuentis metuentium
Dative metuentī metuentibus
Accusative metuentem metuēns metuentēs
metuentīs
metuentia
Ablative metuente
metuentī1
metuentibus
Vocative metuēns metuentēs metuentia

1When used purely as an adjective.

References[edit]

  • metuens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • metuens”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • metuens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.