miða

See also: mida, Mida, and mitȟá-

Icelandic[edit]

miða (weak verb, third-person singular past indicative miðaði, supine miðað)

(transitive, takes accusative object) to pinpoint, decide the position of (often relative to something else, indicated by a preposition, við or útfrá)
(transitive, intransitive, takes dative object) to aim
(transitive, takes dative object, also impersonal) to cause to move, budge (forward)

miða — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að miða
supine (sagnbót)		miðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		miðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég miða	við miðum	present (nútíð)	ég miði	við miðum
	þú miðar	þið miðið		þú miðir	þið miðið
	hann, hún, það miðar	þeir, þær, þau miða		hann, hún, það miði	þeir, þær, þau miði

past (þátíð)	ég miðaði	við miðuðum	past (þátíð)	ég miðaði	við miðuðum
	þú miðaðir	þið miðuðuð		þú miðaðir	þið miðuðuð
	hann, hún, það miðaði	þeir, þær, þau miðuðu		hann, hún, það miðaði	þeir, þær, þau miðuðu

imperative (boðháttur)	miða (þú)	miðið (þið)
	miðaðu	miðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

miðast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að miðast
supine (sagnbót)		miðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		miðandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég miðast	við miðumst	present (nútíð)	ég miðist	við miðumst
	þú miðast	þið miðist		þú miðist	þið miðist
	hann, hún, það miðast	þeir, þær, þau miðast		hann, hún, það miðist	þeir, þær, þau miðist

past (þátíð)	ég miðaðist	við miðuðumst	past (þátíð)	ég miðaðist	við miðuðumst
	þú miðaðist	þið miðuðust		þú miðaðist	þið miðuðust
	hann, hún, það miðaðist	þeir, þær, þau miðuðust		hann, hún, það miðaðist	þeir, þær, þau miðuðust

imperative (boðháttur)	miðast (þú)	miðist (þið)
	miðastu	miðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

miðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	miðaður	miðuð	miðað	miðaðir	miðaðar	miðuð
accusative (þolfall)	miðaðan	miðaða	miðað	miðaða	miðaðar	miðuð
dative (þágufall)	miðuðum	miðaðri	miðuðu	miðuðum	miðuðum	miðuðum
genitive (eignarfall)	miðaðs	miðaðrar	miðaðs	miðaðra	miðaðra	miðaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	miðaði	miðaða	miðaða	miðuðu	miðuðu	miðuðu
accusative (þolfall)	miðaða	miðuðu	miðaða	miðuðu	miðuðu	miðuðu
dative (þágufall)	miðaða	miðuðu	miðaða	miðuðu	miðuðu	miðuðu
genitive (eignarfall)	miðaða	miðuðu	miðaða	miðuðu	miðuðu	miðuðu

miða