narzeczony

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish narzec + -ony.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /na.ʐɛˈt͡ʂɔ.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnɨ
  • Syllabification: na‧rze‧czo‧ny

Noun[edit]

narzeczony m pers (female equivalent narzeczona)

  1. fiancé

Declension[edit]

Declension of narzeczony
singular plural
nominative narzeczony narzeczeni
genitive narzeczonego narzeczonych
dative narzeczonemu narzeczonym
accusative narzeczonego narzeczonych
instrumental narzeczonym narzeczonymi
locative narzeczonym narzeczonych
vocative narzeczony narzeczeni

Further reading[edit]

  • narzeczony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • narzeczony in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=narzeczony&oldid=78321818"