norrønur
Jump to navigation
Jump to search
Faroese[edit]
Etymology[edit]
From Old Norse norrœnn (“northern”), from Proto-Germanic *nurþrōnijaz.
Adjective[edit]
norrønur (not comparable)
Declension[edit]
norrønur a1 | |||
Singular (eintal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
Nominative (hvørfall) | norrønur | norrøn | norrønt |
Accusative (hvønnfall) | norrønan | norrøna | |
Dative (hvørjumfall) | norrønum | norrønari | norrønum |
Genitive (hvørsfall) | (norrøns) | (norrønar) | (norrøns) |
Plural (fleirtal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
Nominative (hvørfall) | norrønir | norrønar | norrøn |
Accusative (hvønnfall) | norrønar | ||
Dative (hvørjumfall) | norrønum | ||
Genitive (hvørsfall) | (norrøna) |
Synonyms[edit]
- (Nordic): norðurlendskur
Hyponyms[edit]
- (Old Norse): fornnorskur, forníslendskur, fornføroyskur