oboczność

Polish

Etymology

From oboczny +‎ -ość.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈbɔt͡ʂ.nɔɕt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ʂnɔɕt͡ɕ
• Syllabification: o‧bocz‧ność

Noun

oboczność f

1. (linguistics) alternation (a spelling and pronunciation shift observed while declining a word, due to historical pronunciation shifts)

Declension

Declension of oboczność

	singular	plural
nominative	oboczność	oboczności
genitive	oboczności	oboczności
dative	oboczności	obocznościom
accusative	oboczność	oboczności
instrumental	obocznością	obocznościami
locative	oboczności	obocznościach
vocative	oboczności	oboczności

Further reading

• oboczność in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oboczność in Polish dictionaries at PWN