obtineo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From ob- +‎ teneō (hold; restrain).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

obtineō (present infinitive obtinēre, perfect active obtinuī, supine obtentum); second conjugation

  1. to have, occupy, possess, hold, obtain
    Synonyms: habeō, possideō, teneō, comprehendō, capiō, obsideō, occupō, compleō
  2. to preserve, keep, maintain, uphold; persist in
    Synonyms: teneō, servō, retineō, contineō, cū̆stōdiō
  3. to assert, show, prove, demonstrate, maintain
    Synonyms: affirmō, aiō, firmō, contendō, fīgō
  4. to gain, acquire, obtain, achieve, win
    Synonyms: acquīrō, adipīscor, lucror, cōnsequor, parō, pariō, impetrō, mereō, sūmō, emō, potior, ūsūrpō, comparō, apīscor, conciliō, nancīscor, colligō, alliciō
    Antonym: āmittō
  5. to maintain oneself, prevail, succeed, last, stand, continue
    Synonyms: impetrō, perpetrō, ēvincō

Conjugation[edit]

   Conjugation of obtineō (second conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present obtineō obtinēs obtinet obtinēmus obtinētis obtinent
imperfect obtinēbam obtinēbās obtinēbat obtinēbāmus obtinēbātis obtinēbant
future obtinēbō obtinēbis obtinēbit obtinēbimus obtinēbitis obtinēbunt
perfect obtinuī obtinuistī obtinuit obtinuimus obtinuistis obtinuērunt,
obtinuēre
pluperfect obtinueram obtinuerās obtinuerat obtinuerāmus obtinuerātis obtinuerant
future perfect obtinuerō obtinueris obtinuerit obtinuerimus obtinueritis obtinuerint
passive present obtineor obtinēris,
obtinēre
obtinētur obtinēmur obtinēminī obtinentur
imperfect obtinēbar obtinēbāris,
obtinēbāre
obtinēbātur obtinēbāmur obtinēbāminī obtinēbantur
future obtinēbor obtinēberis,
obtinēbere
obtinēbitur obtinēbimur obtinēbiminī obtinēbuntur
perfect obtentus + present active indicative of sum
pluperfect obtentus + imperfect active indicative of sum
future perfect obtentus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present obtineam obtineās obtineat obtineāmus obtineātis obtineant
imperfect obtinērem obtinērēs obtinēret obtinērēmus obtinērētis obtinērent
perfect obtinuerim obtinuerīs obtinuerit obtinuerīmus obtinuerītis obtinuerint
pluperfect obtinuissem obtinuissēs obtinuisset obtinuissēmus obtinuissētis obtinuissent
passive present obtinear obtineāris,
obtineāre
obtineātur obtineāmur obtineāminī obtineantur
imperfect obtinērer obtinērēris,
obtinērēre
obtinērētur obtinērēmur obtinērēminī obtinērentur
perfect obtentus + present active subjunctive of sum
pluperfect obtentus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present obtinē obtinēte
future obtinētō obtinētō obtinētōte obtinentō
passive present obtinēre obtinēminī
future obtinētor obtinētor obtinentor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives obtinēre obtinuisse obtentūrum esse obtinērī obtentum esse obtentum īrī
participles obtinēns obtentūrus obtentus obtinendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
obtinendī obtinendō obtinendum obtinendō obtentum obtentū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • obtineo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obtineo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • obtineo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to maintain one's assertion, prove oneself right: obtinere aliquid
    • to be considered the foremost orator: primum or principem inter oratores locum obtinere
    • to be used as a proverb: proverbii locum obtinere (Tusc. 4. 16. 36)
    • to be regarded as a god: numerum deorum obtinere (N. D. 3. 20)
    • to hold the first position in the state: principem in re publica locum obtinere
    • to guard, maintain one's dignity: dignitatem suam tueri, defendere, retinere, obtinere
    • to occupy the first, second position in the state: principem (primum), secundum locum dignitatis obtinere
    • to occupy the leading position: principatum tenere, obtinere
    • to maintain power, authority: imperium obtinere
    • to manage, govern a province: provinciam administrare, obtinere
    • to maintain one's right: ius suum tenere, obtinere
    • to win a case: causam or litem obtinere
  • obtineo in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016