opsteken

Dutch

Etymology

From op +‎ steken.

Pronunciation

• (file)

• Hyphenation: op‧ste‧ken

Verb

opsteken

1. to learn

   Hij stak niets op van de lessen op school - He learned nothing from the lesson at school

2. to set something on fire, to light

   Ondanks zijn benauwdheid stak hij toch weer een sigaret op. - Despite his anxiety, he lit a cigarette

3. to raise an object
4. (a natural event) to begin to occur

Inflection

Inflection of opsteken (strong class 4, separable)
infinitive	opsteken
past singular	stak op
past participle	opgestoken
infinitive	opsteken
gerund	opsteken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	steek op	stak op	opsteek	opstak
2nd person sing. (jij)	steekt op	stak op	opsteekt	opstak
2nd person sing. (u)	steekt op	stak op	opsteekt	opstak
2nd person sing. (gij)	steekt op	staakt op	opsteekt	opstaakt
3rd person singular	steekt op	stak op	opsteekt	opstak
plural	steken op	staken op	opsteken	opstaken
subjunctive sing.1	steke op	stake op	opsteke	opstake
subjunctive plur.1	steken op	staken op	opsteken	opstaken
imperative sing.	steek op
imperative plur.1	steekt op
participles	opstekend	opgestoken
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: stek op