ornatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of ōrnō (furnish, adorn).

Pronunciation[edit]

Participle[edit]

ōrnātus (feminine ōrnāta, neuter ōrnātum, comparative ōrnātior, superlative ōrnātissimus); first/second-declension participle

  1. furnished, equipped, having been furnished.
  2. adorned, decorated, having been adorned.
  3. (figuratively) honored, commended, having been praised.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ōrnātus ōrnāta ōrnātum ōrnātī ōrnātae ōrnāta
Genitive ōrnātī ōrnātae ōrnātī ōrnātōrum ōrnātārum ōrnātōrum
Dative ōrnātō ōrnātō ōrnātīs
Accusative ōrnātum ōrnātam ōrnātum ōrnātōs ōrnātās ōrnāta
Ablative ōrnātō ōrnātā ōrnātō ōrnātīs
Vocative ōrnāte ōrnāta ōrnātum ōrnātī ōrnātae ōrnāta

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • English: ornate
  • Italian: ornato
  • Portuguese: ornado, ornato
  • Romanian: ornat
  • Spanish: ornato

Noun[edit]

ōrnātus m (genitive ōrnātūs); fourth declension

  1. a furnishing, preparing
  2. an act of adornment, embellishment, decoration
  3. fancy dress or apparel
  4. accoutrements, furniture
  5. an ornament, decoration, or feature

Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative ōrnātus ōrnātūs
Genitive ōrnātūs ōrnātuum
Dative ōrnātuī ōrnātibus
Accusative ōrnātum ōrnātūs
Ablative ōrnātū ōrnātibus
Vocative ōrnātus ōrnātūs

References[edit]

  • ornatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ornatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • ornatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to speak well, elegantly: ornate dicere
    • well-chosen language, grace of style: ornatus orationis, verborum
    • (ambiguous) the star-lit sky; the firmament: caelum astris distinctum et ornatum
    • (ambiguous) to be in the enjoyment of a large fortune: fortunis maximis ornatum esse
    • (ambiguous) to afford matter for elaboration, embellishment: materiem ad ornatum praebere
    • (ambiguous) to be virtuous: virtute praeditum, ornatum esse (opp. vitiis obrutum esse)