ortiga

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Catalan[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Latin urtīca.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

ortiga f (plural ortigues)

  1. nettle

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

Galician[edit]

Ortiga or estruga
Ortiga or estruga

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Attested since the 15th century. From Old Galician-Portuguese, from Latin urtīca.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

ortiga f (plural ortigas)

  1. nettle
    Synonym: estruga
  2. marbled electric ray (Torpedo marmorata)
    Synonyms: raia estruga, raia ortiga, trémaro

Derived terms[edit]

References[edit]

  • ortiga” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • ortiga” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • ortiga” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • ortiga” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

Portuguese[edit]

Pronunciation[edit]

 

Etymology 1[edit]

Noun[edit]

ortiga f (plural ortigas)

  1. Alternative form of urtiga

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

ortiga

  1. inflection of ortigar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /oɾˈtiɡa/ [oɾˈt̪i.ɣ̞a]
  • Rhymes: -iɡa
  • Syllabification: or‧ti‧ga

Etymology 1[edit]

Inherited from Old Spanish ortiga, from Latin urtīca.

Noun[edit]

ortiga f (plural ortigas)

  1. nettle (plant)
Derived terms[edit]

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

ortiga

  1. inflection of ortigar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Further reading[edit]