paktum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

From Latin pactum (agreement).[1]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈpɒktum]
  • Hyphenation: pak‧tum
  • Rhymes: -um

Noun[edit]

paktum (plural paktumok)

  1. pact

Declension[edit]

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative paktum paktumok
accusative paktumot paktumokat
dative paktumnak paktumoknak
instrumental paktummal paktumokkal
causal-final paktumért paktumokért
translative paktummá paktumokká
terminative paktumig paktumokig
essive-formal paktumként paktumokként
essive-modal
inessive paktumban paktumokban
superessive paktumon paktumokon
adessive paktumnál paktumoknál
illative paktumba paktumokba
sublative paktumra paktumokra
allative paktumhoz paktumokhoz
elative paktumból paktumokból
delative paktumról paktumokról
ablative paktumtól paktumoktól
non-attributive
possessive - singular
paktumé paktumoké
non-attributive
possessive - plural
paktuméi paktumokéi
Possessive forms of paktum
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. paktumom paktumaim
2nd person sing. paktumod paktumaid
3rd person sing. paktuma paktumai
1st person plural paktumunk paktumaink
2nd person plural paktumotok paktumaitok
3rd person plural paktumuk paktumaik

References[edit]

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading[edit]

  • paktum in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN