pertinax

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Pertinax

Latin[edit]

Etymology[edit]

From pertineō + -āx

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

pertināx (genitive pertinācis, comparative pertinācior, superlative pertinācissimus, adverb pertināciter); third-declension one-termination adjective

  1. persevering, obstinate
  2. pertinacious
  3. tenacious
  4. steadfast

Declension[edit]

Third-declension one-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative pertināx pertinācēs pertinācia
Genitive pertinācis pertinācium
Dative pertinācī pertinācibus
Accusative pertinācem pertināx pertinācēs pertinācia
Ablative pertinācī pertinācibus
Vocative pertināx pertinācēs pertinācia

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Catalan: pertinaç
  • Old French: pertinace
  • Italian: pertinace
  • Spanish: pertinaz

References[edit]

  • pertinax”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • pertinax”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • pertinax in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • pertinax in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to be dogmatic; positive: pertinacem (opp. clementem) esse in disputando
  • pertinax”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers