praeponens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of praepōnō.

Participle[edit]

praepōnēns (genitive praepōnentis); third-declension one-termination participle

  1. placing in command; putting in front of

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praepōnēns praepōnentēs praepōnentia
Genitive praepōnentis praepōnentium
Dative praepōnentī praepōnentibus
Accusative praepōnentem praepōnēns praepōnentēs
praepōnentīs
praepōnentia
Ablative praepōnente
praepōnentī1
praepōnentibus
Vocative praepōnēns praepōnentēs praepōnentia

1When used purely as an adjective.