praetermitto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From praeter- +‎ mitto.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

praetermittō (present infinitive praetermittere, perfect active praetermīsī, supine praetermissum); third conjugation

  1. to allow or permit to pass
  2. to omit or neglect
  3. to overlook

Conjugation[edit]

   Conjugation of praetermittō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praetermittō praetermittis praetermittit praetermittimus praetermittitis praetermittunt
imperfect praetermittēbam praetermittēbās praetermittēbat praetermittēbāmus praetermittēbātis praetermittēbant
future praetermittam praetermittēs praetermittet praetermittēmus praetermittētis praetermittent
perfect praetermīsī praetermīsistī praetermīsit praetermīsimus praetermīsistis praetermīsērunt,
praetermīsēre
pluperfect praetermīseram praetermīserās praetermīserat praetermīserāmus praetermīserātis praetermīserant
future perfect praetermīserō praetermīseris praetermīserit praetermīserimus praetermīseritis praetermīserint
passive present praetermittor praetermitteris,
praetermittere
praetermittitur praetermittimur praetermittiminī praetermittuntur
imperfect praetermittēbar praetermittēbāris,
praetermittēbāre
praetermittēbātur praetermittēbāmur praetermittēbāminī praetermittēbantur
future praetermittar praetermittēris,
praetermittēre
praetermittētur praetermittēmur praetermittēminī praetermittentur
perfect praetermissus + present active indicative of sum
pluperfect praetermissus + imperfect active indicative of sum
future perfect praetermissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praetermittam praetermittās praetermittat praetermittāmus praetermittātis praetermittant
imperfect praetermitterem praetermitterēs praetermitteret praetermitterēmus praetermitterētis praetermitterent
perfect praetermīserim praetermīserīs praetermīserit praetermīserīmus praetermīserītis praetermīserint
pluperfect praetermīsissem praetermīsissēs praetermīsisset praetermīsissēmus praetermīsissētis praetermīsissent
passive present praetermittar praetermittāris,
praetermittāre
praetermittātur praetermittāmur praetermittāminī praetermittantur
imperfect praetermitterer praetermitterēris,
praetermitterēre
praetermitterētur praetermitterēmur praetermitterēminī praetermitterentur
perfect praetermissus + present active subjunctive of sum
pluperfect praetermissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praetermitte praetermittite
future praetermittitō praetermittitō praetermittitōte praetermittuntō
passive present praetermittere praetermittiminī
future praetermittitor praetermittitor praetermittuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praetermittere praetermīsisse praetermissūrum esse praetermittī praetermissum esse praetermissum īrī
participles praetermittēns praetermissūrus praetermissus praetermittendus,
praetermittundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praetermittendī praetermittendō praetermittendum praetermittendō praetermissum praetermissū

Descendants[edit]

  • English: pretermit
  • Italian: pretermettere

References[edit]

  • praetermitto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praetermitto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praetermitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to lose, let slip an opportunity: occasionem praetermittere, amittere (through carelessness), omittere (deliberately), dimittere (through indifference)
    • to pass over in silence: silentio praeterire (not praetermittere) aliquid
    • to except the fact that..: ut praetermittam c. Acc. c. Inf.