punctulum
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From pūnctum (“point”) + -ulum (diminutive suffix).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ˈpuːnk.tu.lum/, [ˈpuːŋkt̪ʊɫ̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpunk.tu.lum/, [ˈpuŋkt̪ulum]
Noun[edit]
pūnctulum n (genitive pūnctulī); second declension (Diminutive of pūnctum)
Declension[edit]
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | pūnctulum | pūnctula |
Genitive | pūnctulī | pūnctulōrum |
Dative | pūnctulō | pūnctulīs |
Accusative | pūnctulum | pūnctula |
Ablative | pūnctulō | pūnctulīs |
Vocative | pūnctulum | pūnctula |
References[edit]
- “punctulum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- punctulum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- punctulum in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016