repono

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: repoño

Latin[edit]

Etymology[edit]

From re- +‎ pōnō (put).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

repōnō (present infinitive repōnere, perfect active reposuī, supine repositum or repostum); third conjugation

  1. to put back
  2. to restore
  3. to store

Conjugation[edit]

   Conjugation of repōnō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present repōnō repōnis repōnit repōnimus repōnitis repōnunt
imperfect repōnēbam repōnēbās repōnēbat repōnēbāmus repōnēbātis repōnēbant
future repōnam repōnēs repōnet repōnēmus repōnētis repōnent
perfect reposuī reposuistī reposuit reposuimus reposuistis reposuērunt,
reposuēre
pluperfect reposueram reposuerās reposuerat reposuerāmus reposuerātis reposuerant
future perfect reposuerō reposueris reposuerit reposuerimus reposueritis reposuerint
passive present repōnor repōneris,
repōnere
repōnitur repōnimur repōniminī repōnuntur
imperfect repōnēbar repōnēbāris,
repōnēbāre
repōnēbātur repōnēbāmur repōnēbāminī repōnēbantur
future repōnar repōnēris,
repōnēre
repōnētur repōnēmur repōnēminī repōnentur
perfect repositus or repostus + present active indicative of sum
pluperfect repositus or repostus + imperfect active indicative of sum
future perfect repositus or repostus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present repōnam repōnās repōnat repōnāmus repōnātis repōnant
imperfect repōnerem repōnerēs repōneret repōnerēmus repōnerētis repōnerent
perfect reposuerim reposuerīs reposuerit reposuerīmus reposuerītis reposuerint
pluperfect reposuissem reposuissēs reposuisset reposuissēmus reposuissētis reposuissent
passive present repōnar repōnāris,
repōnāre
repōnātur repōnāmur repōnāminī repōnantur
imperfect repōnerer repōnerēris,
repōnerēre
repōnerētur repōnerēmur repōnerēminī repōnerentur
perfect repositus or repostus + present active subjunctive of sum
pluperfect repositus or repostus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present repōne repōnite
future repōnitō repōnitō repōnitōte repōnuntō
passive present repōnere repōniminī
future repōnitor repōnitor repōnuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives repōnere reposuisse repositūrum esse,
repostūrum esse
repōnī repositum esse,
repostum esse
repositum īrī,
repostum īrī
participles repōnēns repositūrus,
repostūrus
repositus,
repostus
repōnendus,
repōnundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
repōnendī repōnendō repōnendum repōnendō repositum,
repostum
repositū,
repostū

Descendants[edit]

References[edit]

  • repono”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • repono”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • repono in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to deify a person: aliquem in deorum numerum referre, reponere
  • repono in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016