rheumaticus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From Ancient Greek ῥεῦμα (rheûma, “flow”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /reu̯ˈma.ti.kus/, [rɛu̯ˈmät̪ɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /reu̯ˈma.ti.kus/, [reu̯ˈmäːt̪ikus]
Adjective[edit]
rheumaticus (feminine rheumatica, neuter rheumaticum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | rheumaticus | rheumatica | rheumaticum | rheumaticī | rheumaticae | rheumatica | |
Genitive | rheumaticī | rheumaticae | rheumaticī | rheumaticōrum | rheumaticārum | rheumaticōrum | |
Dative | rheumaticō | rheumaticō | rheumaticīs | ||||
Accusative | rheumaticum | rheumaticam | rheumaticum | rheumaticōs | rheumaticās | rheumatica | |
Ablative | rheumaticō | rheumaticā | rheumaticō | rheumaticīs | |||
Vocative | rheumatice | rheumatica | rheumaticum | rheumaticī | rheumaticae | rheumatica |
Descendants[edit]
References[edit]
- “rheumaticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rheumaticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.