saio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Basque[edit]

Etymology[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /s̺ai̯o/, [s̺ai̯.o̞]

Noun[edit]

saio inan

  1. attempt, try, effort
    Synonym: ahalegin
  2. session
    Synonym: irratsaio
  3. essay

Declension[edit]

Further reading[edit]

  • "saio" in Euskaltzaindiaren Hiztegia [Dictionary of the Basque Academy], euskaltzaindia.eus
  • saio” in Orotariko Euskal Hiztegia [General Basque Dictionary], euskaltzaindia.eus

Galician[edit]

Etymology 1[edit]

From Old Galician-Portuguese, from Vulgar Latin *sagium, from Latin sagum, cognate of Ancient Greek σάγος (ságos); probably from a pre-Roman substrate of Iberia (Apian wrote that the word was considered proper of the Celts of Iberia) and ultimately from Celtic.[1]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

saio m (plural saios)

  1. robe
    • 1707, Salvador Francisco Roel, Entremés ao real e feliz parto da nosa raíña:
      Afonso:
      E como està o afillado?
      Christobo:
      Esse jà quer ir a Escola,
      pero porque non tèn sayo
      està decote na Eyra
      para escorrentar o Gando.
      Afonso:
      How is doing my godchild?
      Christobo:
      He already want to go to school,
      but since he has no robe
      is all the time in the field
      for driving away the livestock.
    • 1820, Manuel Pardo de Andrade, Os servís e os liberás:
      Palurdos que vos vestides,
      Como eu, de sayo de lá,
      Polainas, zocos, monteira,
      E un bo baloco na man
      Rustics that wear,
      as myself, with a woolen robe,
      gaiters, clogs, cap
      and a good staff in hand
Related terms[edit]

Etymology 2[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb[edit]

saio

  1. first-person singular present indicative of saír
  2. (reintegrationist norm) first-person singular present indicative of sair

References[edit]

  • sayo” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • saio” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • saio” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  1. ^ Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “saya”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos

Italian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Old French saie, from Latin sagum.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈsa.jo/
  • Rhymes: -ajo
  • Hyphenation: sà‧io

Noun[edit]

saio m (plural sai)

  1. habit (worn by a monk)

Further reading[edit]

  • saio in Collins Italian-English Dictionary
  • saio in Aldo Gabrielli, Grandi Dizionario Italiano (Hoepli)
  • saio in garzantilinguistica.it – Garzanti Linguistica, De Agostini Scuola Spa
  • saio in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
  • saio in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

saiō m (genitive saiōnis); third declension

  1. A sort of torturer or executioner
  2. An usher

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative saiō saiōnēs
Genitive saiōnis saiōnum
Dative saiōnī saiōnibus
Accusative saiōnem saiōnēs
Ablative saiōne saiōnibus
Vocative saiō saiōnēs

References[edit]

  • saio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese[edit]

Pronunciation[edit]

 
  • (Brazil) IPA(key): /ˈsaj.u/ [ˈsaɪ̯.u]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈsaj.o/ [ˈsaɪ̯.o]

  • Rhymes: -aju
  • Hyphenation: sai‧o

Verb[edit]

saio

  1. first-person singular present indicative of sair