spowodować

Polish

Etymology

From s- +‎ powodować.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɔ.vɔˈdɔ.vat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: spo‧wo‧do‧wać

Verb

spowodować pf

1. (transitive) to cause, to bring on, to induce, to occasion

   Synonym: wywołać

Conjugation

Conjugation of spowodować pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spowodować
future tense	1st	spowoduję			spowodujemy
	2nd	spowodujesz			spowodujecie
	3rd	spowoduje			spowodują
	impersonal	spowoduje się
past tense	1st	spowodowałem, -(e)m spowodował	spowodowałam, -(e)m spowodowała	spowodowałom, -(e)m spowodowało	spowodowaliśmy, -(e)śmy spowodowali	spowodowałyśmy, -(e)śmy spowodowały
	2nd	spowodowałeś, -(e)ś spowodował	spowodowałaś, -(e)ś spowodowała	spowodowałoś, -(e)ś spowodowało	spowodowaliście, -(e)ście spowodowali	spowodowałyście, -(e)ście spowodowały
	3rd	spowodował	spowodowała	spowodowało	spowodowali	spowodowały
	impersonal	spowodowano
conditional	1st	spowodowałbym, bym spowodował	spowodowałabym, bym spowodowała	spowodowałobym, bym spowodowało	spowodowalibyśmy, byśmy spowodowali	spowodowałybyśmy, byśmy spowodowały
	2nd	spowodowałbyś, byś spowodował	spowodowałabyś, byś spowodowała	spowodowałobyś, byś spowodowało	spowodowalibyście, byście spowodowali	spowodowałybyście, byście spowodowały
	3rd	spowodowałby, by spowodował	spowodowałaby, by spowodowała	spowodowałoby, by spowodowało	spowodowaliby, by spowodowali	spowodowałyby, by spowodowały
	impersonal	spowodowano by
imperative	1st	niech spowoduję			spowodujmy
	2nd	spowoduj			spowodujcie
	3rd	niech spowoduje			niech spowodują
passive adjectival participle		spowodowany	spowodowana	spowodowane	spowodowani	spowodowane
anterior adverbial participle		spowodowawszy
verbal noun		spowodowanie

Related terms

noun

• powód

 

verb

• powodować

 

Further reading

• spowodować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spowodować in Polish dictionaries at PWN