stífla

Icelandic

Etymology

From Old Norse stífla (“to stop up, dam, choke”).

This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstipla/

  Rhymes: -ipla

  Homophones: stýfla

Noun

stífla f (genitive singular stíflu, nominative plural stíflur)

1. dam
2. jam, stoppage, blockage, clog

Declension

declension of stífla

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	stífla	stíflan	stíflur	stíflurnar
accusative	stíflu	stífluna	stíflur	stíflurnar
dative	stíflu	stíflunni	stíflum	stíflunum
genitive	stíflu	stíflunnar	stífla/stíflna	stíflanna/stíflnanna

Synonyms

• (a dam): stíflugarður
• (blockage): teppa

Verb

stífla (weak verb, third-person singular past indicative stíflaði, supine stíflað)

1. (transitive, governs the accusative) to dam, to create a dam
2. (transitive, governs the accusative) to stop up, to clog, to jam, to block up

Conjugation

stífla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stífla
supine (sagnbót)		stíflað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stíflandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stífla	við stíflum	present (nútíð)	ég stífli	við stíflum
	þú stíflar	þið stíflið		þú stíflir	þið stíflið
	hann, hún, það stíflar	þeir, þær, þau stífla		hann, hún, það stífli	þeir, þær, þau stífli
past (þátíð)	ég stíflaði	við stífluðum	past (þátíð)	ég stíflaði	við stífluðum
	þú stíflaðir	þið stífluðuð		þú stíflaðir	þið stífluðuð
	hann, hún, það stíflaði	þeir, þær, þau stífluðu		hann, hún, það stíflaði	þeir, þær, þau stífluðu
imperative (boðháttur)	stífla (þú)	stíflið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stíflaðu	stífliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stíflast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að stíflast
supine (sagnbót)		stíflast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stíflandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stíflast	við stíflumst	present (nútíð)	ég stíflist	við stíflumst
	þú stíflast	þið stíflist		þú stíflist	þið stíflist
	hann, hún, það stíflast	þeir, þær, þau stíflast		hann, hún, það stíflist	þeir, þær, þau stíflist
past (þátíð)	ég stíflaðist	við stífluðumst	past (þátíð)	ég stíflaðist	við stífluðumst
	þú stíflaðist	þið stífluðust		þú stíflaðist	þið stífluðust
	hann, hún, það stíflaðist	þeir, þær, þau stífluðust		hann, hún, það stíflaðist	þeir, þær, þau stífluðust
imperative (boðháttur)	stíflast (þú)	stíflist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stíflastu	stíflisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stíflaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stíflaður	stífluð	stíflað		stíflaðir	stíflaðar	stífluð
accusative (þolfall)	stíflaðan	stíflaða	stíflað		stíflaða	stíflaðar	stífluð
dative (þágufall)	stífluðum	stíflaðri	stífluðu		stífluðum	stífluðum	stífluðum
genitive (eignarfall)	stíflaðs	stíflaðrar	stíflaðs		stíflaðra	stíflaðra	stíflaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stíflaði	stíflaða	stíflaða		stífluðu	stífluðu	stífluðu
accusative (þolfall)	stíflaða	stífluðu	stíflaða		stífluðu	stífluðu	stífluðu
dative (þágufall)	stíflaða	stífluðu	stíflaða		stífluðu	stífluðu	stífluðu
genitive (eignarfall)	stíflaða	stífluðu	stíflaða		stífluðu	stífluðu	stífluðu

Synonyms

• (stop): stemma, teppa