stabilio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From stabilis (firm, steadfast, stable).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

stabiliō (present infinitive stabilīre, perfect active stabilīvī, supine stabilītum); fourth conjugation

  1. to make firm, confirm, stay, support, hold still, stabilize
  2. (by extension) to establish, fix, make secure, confirm

Conjugation[edit]

   Conjugation of stabiliō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present stabiliō stabilīs stabilit stabilīmus stabilītis stabiliunt
imperfect stabiliēbam stabiliēbās stabiliēbat stabiliēbāmus stabiliēbātis stabiliēbant
future stabiliam stabiliēs stabiliet stabiliēmus stabiliētis stabilient
perfect stabilīvī stabilīvistī stabilīvit stabilīvimus stabilīvistis stabilīvērunt,
stabilīvēre
pluperfect stabilīveram stabilīverās stabilīverat stabilīverāmus stabilīverātis stabilīverant
future perfect stabilīverō stabilīveris stabilīverit stabilīverimus stabilīveritis stabilīverint
passive present stabilior stabilīris,
stabilīre
stabilītur stabilīmur stabilīminī stabiliuntur
imperfect stabiliēbar stabiliēbāris,
stabiliēbāre
stabiliēbātur stabiliēbāmur stabiliēbāminī stabiliēbantur
future stabiliar stabiliēris,
stabiliēre
stabiliētur stabiliēmur stabiliēminī stabilientur
perfect stabilītus + present active indicative of sum
pluperfect stabilītus + imperfect active indicative of sum
future perfect stabilītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present stabiliam stabiliās stabiliat stabiliāmus stabiliātis stabiliant
imperfect stabilīrem stabilīrēs stabilīret stabilīrēmus stabilīrētis stabilīrent
perfect stabilīverim stabilīverīs stabilīverit stabilīverīmus stabilīverītis stabilīverint
pluperfect stabilīvissem stabilīvissēs stabilīvisset stabilīvissēmus stabilīvissētis stabilīvissent
passive present stabiliar stabiliāris,
stabiliāre
stabiliātur stabiliāmur stabiliāminī stabiliantur
imperfect stabilīrer stabilīrēris,
stabilīrēre
stabilīrētur stabilīrēmur stabilīrēminī stabilīrentur
perfect stabilītus + present active subjunctive of sum
pluperfect stabilītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present stabilī stabilīte
future stabilītō stabilītō stabilītōte stabiliuntō
passive present stabilīre stabilīminī
future stabilītor stabilītor stabiliuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives stabilīre stabilīvisse stabilītūrum esse stabilīrī stabilītum esse stabilītum īrī
participles stabiliēns stabilītūrus stabilītus stabiliendus,
stabiliundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
stabiliendī stabiliendō stabiliendum stabiliendō stabilītum stabilītū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • stabilio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • stabilio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • stabilio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to defend, strengthen the state: rem publicam tueri, stabilire