subiunctivus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From subiungō (to subjoin, subordinate) +‎ -īvus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

subiūnctīvus (feminine subiūnctīva, neuter subiūnctīvum); first/second-declension adjective

  1. connective
  2. (grammar) subjunctive

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative subiūnctīvus subiūnctīva subiūnctīvum subiūnctīvī subiūnctīvae subiūnctīva
Genitive subiūnctīvī subiūnctīvae subiūnctīvī subiūnctīvōrum subiūnctīvārum subiūnctīvōrum
Dative subiūnctīvō subiūnctīvō subiūnctīvīs
Accusative subiūnctīvum subiūnctīvam subiūnctīvum subiūnctīvōs subiūnctīvās subiūnctīva
Ablative subiūnctīvō subiūnctīvā subiūnctīvō subiūnctīvīs
Vocative subiūnctīve subiūnctīva subiūnctīvum subiūnctīvī subiūnctīvae subiūnctīva

References[edit]

  • French: subjonctif
  • Portuguese: subjuntivo
  • Spanish: subjuntivo