toespelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch toespelen. Equivalent to toe +‎ spelen. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtuˌspeː.lə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: toe‧spe‧len

Verb

toespelen

1. (intransitive) to allude [+ op (to)]

   Synonyms: alluderen, verwijzen, zinspelen

2. (intransitive, sports, games) to pass [+ naar (to)]

   Synonyms: aanspelen, overspelen, passen, spelen

   Ze speelde haar de joker toe.

   She passed the joker on to her.

Inflection

Inflection of toespelen (weak, separable)
infinitive	toespelen
past singular	speelde toe
past participle	toegespeeld
infinitive	toespelen
gerund	toespelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	speel toe	speelde toe	toespeel	toespeelde
2nd person sing. (jij)	speelt toe	speelde toe	toespeelt	toespeelde
2nd person sing. (u)	speelt toe	speelde toe	toespeelt	toespeelde
2nd person sing. (gij)	speelt toe	speelde toe	toespeelt	toespeelde
3rd person singular	speelt toe	speelde toe	toespeelt	toespeelde
plural	spelen toe	speelden toe	toespelen	toespeelden
subjunctive sing.1	spele toe	speelde toe	toespele	toespeelde
subjunctive plur.1	spelen toe	speelden toe	toespelen	toespeelden
imperative sing.	speel toe
imperative plur.1	speelt toe
participles	toespelend	toegespeeld
1) Archaic.

Derived terms

• toespeling