verlieven
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
verlieven
- to fall in love
- to make someone fall in love
Inflection[edit]
Inflection of verlieven (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verlieven | |||
past singular | verliefde | |||
past participle | verliefd | |||
infinitive | verlieven | |||
gerund | verlieven n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verlief | verliefde | ||
2nd person sing. (jij) | verlieft | verliefde | ||
2nd person sing. (u) | verlieft | verliefde | ||
2nd person sing. (gij) | verlieft | verliefde | ||
3rd person singular | verlieft | verliefde | ||
plural | verlieven | verliefden | ||
subjunctive sing.1 | verlieve | verliefde | ||
subjunctive plur.1 | verlieven | verliefden | ||
imperative sing. | verlief | |||
imperative plur.1 | verlieft | |||
participles | verlievend | verliefd | ||
1) Archaic. |