vilifico

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: vilificò

Italian[edit]

Verb[edit]

vilifico

  1. first-person singular present indicative of vilificare

Latin[edit]

Etymology[edit]

From vīlis (of lower value, worthless) +‎ -ficō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

vīlificō (present infinitive vīlificāre, perfect active vīlificāvī, supine vīlificātum); first conjugation

  1. to make of little value

Conjugation[edit]

   Conjugation of vīlificō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present vīlificō vīlificās vīlificat vīlificāmus vīlificātis vīlificant
imperfect vīlificābam vīlificābās vīlificābat vīlificābāmus vīlificābātis vīlificābant
future vīlificābō vīlificābis vīlificābit vīlificābimus vīlificābitis vīlificābunt
perfect vīlificāvī vīlificāvistī vīlificāvit vīlificāvimus vīlificāvistis vīlificāvērunt,
vīlificāvēre
pluperfect vīlificāveram vīlificāverās vīlificāverat vīlificāverāmus vīlificāverātis vīlificāverant
future perfect vīlificāverō vīlificāveris vīlificāverit vīlificāverimus vīlificāveritis vīlificāverint
passive present vīlificor vīlificāris,
vīlificāre
vīlificātur vīlificāmur vīlificāminī vīlificantur
imperfect vīlificābar vīlificābāris,
vīlificābāre
vīlificābātur vīlificābāmur vīlificābāminī vīlificābantur
future vīlificābor vīlificāberis,
vīlificābere
vīlificābitur vīlificābimur vīlificābiminī vīlificābuntur
perfect vīlificātus + present active indicative of sum
pluperfect vīlificātus + imperfect active indicative of sum
future perfect vīlificātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present vīlificem vīlificēs vīlificet vīlificēmus vīlificētis vīlificent
imperfect vīlificārem vīlificārēs vīlificāret vīlificārēmus vīlificārētis vīlificārent
perfect vīlificāverim vīlificāverīs vīlificāverit vīlificāverīmus vīlificāverītis vīlificāverint
pluperfect vīlificāvissem vīlificāvissēs vīlificāvisset vīlificāvissēmus vīlificāvissētis vīlificāvissent
passive present vīlificer vīlificēris,
vīlificēre
vīlificētur vīlificēmur vīlificēminī vīlificentur
imperfect vīlificārer vīlificārēris,
vīlificārēre
vīlificārētur vīlificārēmur vīlificārēminī vīlificārentur
perfect vīlificātus + present active subjunctive of sum
pluperfect vīlificātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present vīlificā vīlificāte
future vīlificātō vīlificātō vīlificātōte vīlificantō
passive present vīlificāre vīlificāminī
future vīlificātor vīlificātor vīlificantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives vīlificāre vīlificāvisse vīlificātūrum esse vīlificārī vīlificātum esse vīlificātum īrī
participles vīlificāns vīlificātūrus vīlificātus vīlificandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
vīlificandī vīlificandō vīlificandum vīlificandō vīlificātum vīlificātū

Descendants[edit]

  • Italian: vilificare
  • Portuguese: vilificar

References[edit]

  • vilifico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vilifico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese[edit]

Verb[edit]

vilifico

  1. first-person singular present indicative of vilificar