vragen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvraːɣə(n)/

• audio

  (file)

• Hyphenation: vra‧gen
• Rhymes: -aːɣən

Etymology 1

From Middle Dutch vrâgen, from Old Dutch frāgon, from Proto-West Germanic *frāgēn. See *fregnan (“to ask”).

Verb

vragen

1. (transitive) to ask (a question)

   Mag ik u iets vragen?

   May I ask you something?

2. (transitive) to demand, exact

   Synonyms: eisen, verlangen

3. (transitive) to require, need

   Synonyms: behoeven, vergen

Inflection

Inflection of vragen (strong class 6 with weak past participle)
infinitive	vragen
past singular	vroeg
past participle	gevraagd
infinitive	vragen
gerund	vragen n
	present tense	past tense
1st person singular	vraag	vroeg
2nd person sing. (jij)	vraagt	vroeg
2nd person sing. (u)	vraagt	vroeg
2nd person sing. (gij)	vraagt	vroegt
3rd person singular	vraagt	vroeg
plural	vragen	vroegen
subjunctive sing.1	vrage	vroege
subjunctive plur.1	vragen	vroegen
imperative sing.	vraag
imperative plur.1	vraagt
participles	vragend	gevraagd
1) Archaic.

Derived terms

• aanvragen
• afvragen
• bevragen
• meevragen
• navragen
• ondervragen
• opvragen
• uitvragen
• vragelijk
• vragen om
• zaadvragend

 

Related terms

• vraag

Descendants

• Afrikaans: vra
• Berbice Creole Dutch: fragi
• Javindo: fragen
• Negerhollands: vraag, vraeg
• Skepi Creole Dutch: frag

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

vragen

1. plural of vraag

Anagrams

• graven

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch frāgon, from Proto-Germanic *frēgōną. See *fregnan (“to ask”).

Verb

vrâgen

1. to ask
2. to ask for, to request
3. to ask a question

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: vragen
• Limburgish: vraoge

Further reading

• “vraghen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “vragen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN