wygrać

Polish

Etymology

From wy- +‎ grać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɨ.ɡrat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨɡrat͡ɕ
• Syllabification: wy‧grać

Verb

wygrać pf (imperfective wygrywać)

1. (transitive) to win (a prize)
2. (intransitive) to lead (in a competition)

   Antonym: przegrać

Conjugation

Conjugation of wygrać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wygrać
future tense	1st	wygram			wygramy
	2nd	wygrasz			wygracie
	3rd	wygra			wygrają
	impersonal	wygra się
past tense	1st	wygrałem, -(e)m wygrał	wygrałam, -(e)m wygrała	wygrałom, -(e)m wygrało	wygraliśmy, -(e)śmy wygrali	wygrałyśmy, -(e)śmy wygrały
	2nd	wygrałeś, -(e)ś wygrał	wygrałaś, -(e)ś wygrała	wygrałoś, -(e)ś wygrało	wygraliście, -(e)ście wygrali	wygrałyście, -(e)ście wygrały
	3rd	wygrał	wygrała	wygrało	wygrali	wygrały
	impersonal	wygrano
conditional	1st	wygrałbym, bym wygrał	wygrałabym, bym wygrała	wygrałobym, bym wygrało	wygralibyśmy, byśmy wygrali	wygrałybyśmy, byśmy wygrały
	2nd	wygrałbyś, byś wygrał	wygrałabyś, byś wygrała	wygrałobyś, byś wygrało	wygralibyście, byście wygrali	wygrałybyście, byście wygrały
	3rd	wygrałby, by wygrał	wygrałaby, by wygrała	wygrałoby, by wygrało	wygraliby, by wygrali	wygrałyby, by wygrały
	impersonal	wygrano by
imperative	1st	niech wygram			wygrajmy
	2nd	wygraj			wygrajcie
	3rd	niech wygra			niech wygrają
passive adjectival participle		wygrany	wygrana	wygrane	wygrani	wygrane
anterior adverbial participle		wygrawszy
verbal noun		wygranie

Further reading

• wygrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wygrać in Polish dictionaries at PWN