zdążyć

Polish

Etymology

From z- +‎ dążyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzdɔw̃.ʐɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔw̃ʐɨt͡ɕ
• Syllabification: zdą‧żyć

Verb

zdążyć pf (imperfective zdążać)

1. (intransitive) to make it (to reach a place); to be in time

Conjugation

Conjugation of zdążyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zdążyć
future tense	1st	zdążę			zdążymy
	2nd	zdążysz			zdążycie
	3rd	zdąży			zdążą
	impersonal	zdąży się
past tense	1st	zdążyłem, -(e)m zdążył	zdążyłam, -(e)m zdążyła	zdążyłom, -(e)m zdążyło	zdążyliśmy, -(e)śmy zdążyli	zdążyłyśmy, -(e)śmy zdążyły
	2nd	zdążyłeś, -(e)ś zdążył	zdążyłaś, -(e)ś zdążyła	zdążyłoś, -(e)ś zdążyło	zdążyliście, -(e)ście zdążyli	zdążyłyście, -(e)ście zdążyły
	3rd	zdążył	zdążyła	zdążyło	zdążyli	zdążyły
	impersonal	zdążono
conditional	1st	zdążyłbym, bym zdążył	zdążyłabym, bym zdążyła	zdążyłobym, bym zdążyło	zdążylibyśmy, byśmy zdążyli	zdążyłybyśmy, byśmy zdążyły
	2nd	zdążyłbyś, byś zdążył	zdążyłabyś, byś zdążyła	zdążyłobyś, byś zdążyło	zdążylibyście, byście zdążyli	zdążyłybyście, byście zdążyły
	3rd	zdążyłby, by zdążył	zdążyłaby, by zdążyła	zdążyłoby, by zdążyło	zdążyliby, by zdążyli	zdążyłyby, by zdążyły
	impersonal	zdążono by
imperative	1st	niech zdążę			zdążmy
	2nd	zdąż			zdążcie
	3rd	niech zdąży			niech zdążą
anterior adverbial participle		zdążywszy
verbal noun		zdążenie

Further reading

• zdążyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zdążyć in Polish dictionaries at PWN