αναιδής

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀναιδής (anaidḗs).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.neˈðis/
• Hyphenation: αναι‧δής

Adjective

αναιδής • (anaidís) m (feminine αναιδής, neuter αναιδές)

1. impudent, cheeky
2. brash, saucy
3. shameless, immodest

Declension

Declension of αναιδής

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναιδής •	αναιδής •	αναιδές •	αναιδείς •	αναιδείς •	αναιδή •
genitive	αναιδούς •	αναιδούς •	αναιδούς •	αναιδών •	αναιδών •	αναιδών •
accusative	αναιδή •	αναιδή •	αναιδές •	αναιδείς •	αναιδείς •	αναιδή •
vocative	αναιδή • / αναιδής •	αναιδής •	αναιδές •	αναιδείς •	αναιδείς •	αναιδή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αναιδής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αναιδής, etc.)

Related terms

• αναίδεια f (anaídeia, “lack of modesty and respect”)