δεικνύς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /deː.kny̌ːs/ → /ðiˈknys/ → /ðiˈknis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /deː.kny̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈknys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈknys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈknys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈknis/

Verb

δεικνῡ́ς • (deiknū́s)

1. present active participle of δείκνυμι (deíknumi)

Inflection

First and third declension of δεικνῡ́ς; δεικνῦσᾰ; δεικνῠ́ν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεικνῡ́ς deiknū́s	δεικνῦσᾰ deiknûsa	δεικνῠ́ν deiknún		δεικνῠ́ντε deiknúnte	δεικνῡ́σᾱ deiknū́sā	δεικνῠ́ντε deiknúnte		δεικνῠ́ντες deiknúntes	δεικνῦσαι deiknûsai	δεικνῠ́ντᾰ deiknúnta
Genitive		δεικνῠ́ντος deiknúntos	δεικνῡ́σης deiknū́sēs	δεικνῠ́ντος deiknúntos		δεικνῠ́ντοιν deiknúntoin	δεικνῡ́σαιν deiknū́sain	δεικνῠ́ντοιν deiknúntoin		δεικνῠ́ντων deiknúntōn	δεικνῡσῶν deiknūsôn	δεικνῠ́ντων deiknúntōn
Dative		δεικνῠ́ντῐ deiknúnti	δεικνῡ́σῃ deiknū́sēi	δεικνῠ́ντῐ deiknúnti		δεικνῠ́ντοιν deiknúntoin	δεικνῡ́σαιν deiknū́sain	δεικνῠ́ντοιν deiknúntoin		δεικνῦσῐ / δεικνῦσῐν deiknûsi(n)	δεικνῡ́σαις deiknū́sais	δεικνῦσῐ / δεικνῦσῐν deiknûsi(n)
Accusative		δεικνῠ́ντᾰ deiknúnta	δεικνῦσᾰν deiknûsan	δεικνῠ́ν deiknún		δεικνῠ́ντε deiknúnte	δεικνῡ́σᾱ deiknū́sā	δεικνῠ́ντε deiknúnte		δεικνῠ́ντᾰς deiknúntas	δεικνῡ́σᾱς deiknū́sās	δεικνῠ́ντᾰ deiknúnta
Vocative		δεικνῡ́ς deiknū́s	δεικνῦσᾰ deiknûsa	δεικνῠ́ν deiknún		δεικνῠ́ντε deiknúnte	δεικνῡ́σᾱ deiknū́sā	δεικνῠ́ντε deiknúnte		δεικνῠ́ντες deiknúntes	δεικνῦσαι deiknûsai	δεικνῠ́ντᾰ deiknúnta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δεικνῠ́ντως deiknúntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.