εὐλογέω

Ancient Greek

Etymology

From εὐ- (eu-, “good, well”) +‎ λόγος (lógos, “speech”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix). Compare εὔλογος (eúlogos, “reasonable, sensible”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eu̯.lo.ɡé.ɔː/ → /e.βloˈʝe.o/ → /e.vloˈʝe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.lo.ɡé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ew.loˈɡe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.βloˈʝe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.vloˈʝe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.vloˈʝe.o/

Verb

εὐλογέω • (eulogéō)

1. to speak well of, praise
2. to call down the gods' favour upon, bless
3. to bestow benefits upon
4. (euphemistic) to curse

Inflection

   Present: εὐλογέω, εὐλογέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλογέω	εὐλογέεις	εὐλογέει	εὐλογέετον	εὐλογέετον	εὐλογέομεν	εὐλογέετε	εὐλογέουσῐ(ν)
	subjunctive	εὐλογέω	εὐλογέῃς	εὐλογέῃ	εὐλογέητον	εὐλογέητον	εὐλογέωμεν	εὐλογέητε	εὐλογέωσῐ(ν)
	optative	εὐλογέοιμῐ	εὐλογέοις	εὐλογέοι	εὐλογέοιτον	εὐλογεοίτην	εὐλογέοιμεν	εὐλογέοιτε	εὐλογέοιεν
	imperative		εὐλόγεε	εὐλογεέτω	εὐλογέετον	εὐλογεέτων		εὐλογέετε	εὐλογεόντων
passive	indicative	εὐλογέομαι	εὐλογέῃ, εὐλογέει	εὐλογέεται	εὐλογέεσθον	εὐλογέεσθον	εὐλογεόμεθᾰ	εὐλογέεσθε	εὐλογέονται
	subjunctive	εὐλογέωμαι	εὐλογέῃ	εὐλογέηται	εὐλογέησθον	εὐλογέησθον	εὐλογεώμεθᾰ	εὐλογέησθε	εὐλογέωνται
	optative	εὐλογεοίμην	εὐλογέοιο	εὐλογέοιτο	εὐλογέοισθον	εὐλογεοίσθην	εὐλογεοίμεθᾰ	εὐλογέοισθε	εὐλογέοιντο
	imperative		εὐλογέου	εὐλογεέσθω	εὐλογέεσθον	εὐλογεέσθων		εὐλογέεσθε	εὐλογεέσθων
		active
infinitive		εὐλογέειν				εὐλογέεσθαι
participle	m	εὐλογέων				εὐλογεόμενος
	f	εὐλογέουσᾰ				εὐλογεομένη
	n	εὐλογέον				εὐλογεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: εὐλογῶ, εὐλογοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλογῶ	εὐλογεῖς	εὐλογεῖ	εὐλογεῖτον	εὐλογεῖτον	εὐλογοῦμεν	εὐλογεῖτε	εὐλογοῦσῐ(ν)
	subjunctive	εὐλογῶ	εὐλογῇς	εὐλογῇ	εὐλογῆτον	εὐλογῆτον	εὐλογῶμεν	εὐλογῆτε	εὐλογῶσῐ(ν)
	optative	εὐλογοίην, εὐλογοῖμῐ	εὐλογοίης, εὐλογοῖς	εὐλογοίη, εὐλογοῖ	εὐλογοῖτον, εὐλογοίητον	εὐλογοίτην, εὐλογοιήτην	εὐλογοῖμεν, εὐλογοίημεν	εὐλογοῖτε, εὐλογοίητε	εὐλογοῖεν, εὐλογοίησᾰν
	imperative		εὐλόγει	εὐλογείτω	εὐλογεῖτον	εὐλογείτων		εὐλογεῖτε	εὐλογούντων
passive	indicative	εὐλογοῦμαι	εὐλογεῖ, εὐλογῇ	εὐλογεῖται	εὐλογεῖσθον	εὐλογεῖσθον	εὐλογούμεθᾰ	εὐλογεῖσθε	εὐλογοῦνται
	subjunctive	εὐλογῶμαι	εὐλογῇ	εὐλογῆται	εὐλογῆσθον	εὐλογῆσθον	εὐλογώμεθᾰ	εὐλογῆσθε	εὐλογῶνται
	optative	εὐλογοίμην	εὐλογοῖο	εὐλογοῖτο	εὐλογοῖσθον	εὐλογοίσθην	εὐλογοίμεθᾰ	εὐλογοῖσθε	εὐλογοῖντο
	imperative		εὐλογοῦ	εὐλογείσθω	εὐλογεῖσθον	εὐλογείσθων		εὐλογεῖσθε	εὐλογείσθων
		active
infinitive		εὐλογεῖν				εὐλογεῖσθαι
participle	m	εὐλογῶν				εὐλογούμενος
	f	εὐλογοῦσᾰ				εὐλογουμένη
	n	εὐλογοῦν				εὐλογούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ηὐλόγεον, ηὐλογεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐλόγεον	ηὐλόγεες	ηὐλόγεε(ν)	ηὐλογέετον	ηὐλογεέτην	ηὐλογέομεν	ηὐλογέετε	ηὐλόγεον
passive	indicative	ηὐλογεόμην	ηὐλογέου	ηὐλογέετο	ηὐλογέεσθον	ηὐλογεέσθην	ηὐλογεόμεθᾰ	ηὐλογέεσθε	ηὐλογέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ηὐλόγουν, ηὐλογούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐλόγουν	ηὐλόγεις	ηὐλόγει	ηὐλογεῖτον	ηὐλογείτην	ηὐλογοῦμεν	ηὐλογεῖτε	ηὐλόγουν
passive	indicative	ηὐλογούμην	ηὐλογοῦ	ηὐλογεῖτο	ηὐλογεῖσθον	ηὐλογείσθην	ηὐλογούμεθᾰ	ηὐλογεῖσθε	ηὐλογοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: εὐλόγεον, εὐλογεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλόγεον	εὐλόγεες	εὐλόγεε(ν)	εὐλογέετον	εὐλογεέτην	εὐλογέομεν	εὐλογέετε	εὐλόγεον
passive	indicative	εὐλογεόμην	εὐλογέου	εὐλογέετο	εὐλογέεσθον	εὐλογεέσθην	εὐλογεόμεθᾰ	εὐλογέεσθε	εὐλογέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: εὐλόγουν, εὐλογούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλόγουν	εὐλόγεις	εὐλόγει	εὐλογεῖτον	εὐλογείτην	εὐλογοῦμεν	εὐλογεῖτε	εὐλόγουν
passive	indicative	εὐλογούμην	εὐλογοῦ	εὐλογεῖτο	εὐλογεῖσθον	εὐλογείσθην	εὐλογούμεθᾰ	εὐλογεῖσθε	εὐλογοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: εὐλογήσω, εὐλογηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλογήσω	εὐλογήσεις	εὐλογήσει	εὐλογήσετον	εὐλογήσετον	εὐλογήσομεν	εὐλογήσετε	εὐλογήσουσῐ(ν)
	optative	εὐλογήσοιμῐ	εὐλογήσοις	εὐλογήσοι	εὐλογήσοιτον	εὐλογησοίτην	εὐλογήσοιμεν	εὐλογήσοιτε	εὐλογήσοιεν
passive	indicative	εὐλογηθήσομαι	εὐλογηθήσῃ	εὐλογηθήσεται	εὐλογηθήσεσθον	εὐλογηθήσεσθον	εὐλογηθησόμεθᾰ	εὐλογηθήσεσθε	εὐλογηθήσονται
	optative	εὐλογηθησοίμην	εὐλογηθήσοιο	εὐλογηθήσοιτο	εὐλογηθήσοισθον	εὐλογηθησοίσθην	εὐλογηθησοίμεθᾰ	εὐλογηθήσοισθε	εὐλογηθήσοιντο
		active					passive
infinitive		εὐλογήσειν					εὐλογηθήσεσθαι
participle	m	εὐλογήσων					εὐλογηθησόμενος
	f	εὐλογήσουσᾰ					εὐλογηθησομένη
	n	εὐλογῆσον					εὐλογηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ηὐλόγησᾰ, ηὐλογήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐλόγησᾰ	ηὐλόγησᾰς	ηὐλόγησε(ν)	ηὐλογήσᾰτον	ηὐλογησᾰ́την	ηὐλογήσᾰμεν	ηὐλογήσᾰτε	ηὐλόγησᾰν
	subjunctive	εὐλογήσω	εὐλογήσῃς	εὐλογήσῃ	εὐλογήσητον	εὐλογήσητον	εὐλογήσωμεν	εὐλογήσητε	εὐλογήσωσῐ(ν)
	optative	εὐλογήσαιμῐ	εὐλογήσειᾰς, εὐλογήσαις	εὐλογήσειε(ν), εὐλογήσαι	εὐλογήσαιτον	εὐλογησαίτην	εὐλογήσαιμεν	εὐλογήσαιτε	εὐλογήσειᾰν, εὐλογήσαιεν
	imperative		εὐλόγησον	εὐλογησᾰ́τω	εὐλογήσᾰτον	εὐλογησᾰ́των		εὐλογήσᾰτε	εὐλογησᾰ́ντων
passive	indicative	ηὐλογήθην	ηὐλογήθης	ηὐλογήθη	ηὐλογήθητον	ηὐλογηθήτην	ηὐλογήθημεν	ηὐλογήθητε	ηὐλογήθησᾰν
	subjunctive	εὐλογηθῶ	εὐλογηθῇς	εὐλογηθῇ	εὐλογηθῆτον	εὐλογηθῆτον	εὐλογηθῶμεν	εὐλογηθῆτε	εὐλογηθῶσῐ(ν)
	optative	εὐλογηθείην	εὐλογηθείης	εὐλογηθείη	εὐλογηθεῖτον, εὐλογηθείητον	εὐλογηθείτην, εὐλογηθειήτην	εὐλογηθεῖμεν, εὐλογηθείημεν	εὐλογηθεῖτε, εὐλογηθείητε	εὐλογηθεῖεν, εὐλογηθείησᾰν
	imperative		εὐλογήθητῐ	εὐλογηθήτω	εὐλογήθητον	εὐλογηθήτων		εὐλογήθητε	εὐλογηθέντων
		active					passive
infinitive		εὐλογῆσαι					εὐλογηθῆναι
participle	m	εὐλογήσᾱς					εὐλογηθείς
	f	εὐλογήσᾱσᾰ					εὐλογηθεῖσᾰ
	n	εὐλογῆσᾰν					εὐλογηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: εὐλόγησᾰ, εὐλογήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλόγησᾰ	εὐλόγησᾰς	εὐλόγησε(ν)	εὐλογήσᾰτον	εὐλογησᾰ́την	εὐλογήσᾰμεν	εὐλογήσᾰτε	εὐλόγησᾰν
	subjunctive	εὐλογήσω	εὐλογήσῃς	εὐλογήσῃ	εὐλογήσητον	εὐλογήσητον	εὐλογήσωμεν	εὐλογήσητε	εὐλογήσωσῐ(ν)
	optative	εὐλογήσαιμῐ	εὐλογήσειᾰς, εὐλογήσαις	εὐλογήσειε(ν), εὐλογήσαι	εὐλογήσαιτον	εὐλογησαίτην	εὐλογήσαιμεν	εὐλογήσαιτε	εὐλογήσειᾰν, εὐλογήσαιεν
	imperative		εὐλόγησον	εὐλογησᾰ́τω	εὐλογήσᾰτον	εὐλογησᾰ́των		εὐλογήσᾰτε	εὐλογησᾰ́ντων
passive	indicative	εὐλογήθην	εὐλογήθης	εὐλογήθη	εὐλογήθητον	εὐλογηθήτην	εὐλογήθημεν	εὐλογήθητε	εὐλογήθησᾰν
	subjunctive	εὐλογηθῶ	εὐλογηθῇς	εὐλογηθῇ	εὐλογηθῆτον	εὐλογηθῆτον	εὐλογηθῶμεν	εὐλογηθῆτε	εὐλογηθῶσῐ(ν)
	optative	εὐλογηθείην	εὐλογηθείης	εὐλογηθείη	εὐλογηθεῖτον, εὐλογηθείητον	εὐλογηθείτην, εὐλογηθειήτην	εὐλογηθεῖμεν, εὐλογηθείημεν	εὐλογηθεῖτε, εὐλογηθείητε	εὐλογηθεῖεν, εὐλογηθείησᾰν
	imperative		εὐλογήθητῐ	εὐλογηθήτω	εὐλογήθητον	εὐλογηθήτων		εὐλογήθητε	εὐλογηθέντων
		active					passive
infinitive		εὐλογῆσαι					εὐλογηθῆναι
participle	m	εὐλογήσᾱς					εὐλογηθείς
	f	εὐλογήσᾱσᾰ					εὐλογηθεῖσᾰ
	n	εὐλογῆσᾰν					εὐλογηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: εὐλόγηκᾰ, εὐλόγημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλόγηκᾰ	εὐλόγηκᾰς	εὐλόγηκε(ν)	εὐλογήκᾰτον	εὐλογήκᾰτον	εὐλογήκᾰμεν	εὐλογήκᾰτε	εὐλογήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	εὐλογήκω	εὐλογήκῃς	εὐλογήκῃ	εὐλογήκητον	εὐλογήκητον	εὐλογήκωμεν	εὐλογήκητε	εὐλογήκωσῐ(ν)
	optative	εὐλογήκοιμῐ, εὐλογηκοίην	εὐλογήκοις, εὐλογηκοίης	εὐλογήκοι, εὐλογηκοίη	εὐλογήκοιτον	εὐλογηκοίτην	εὐλογήκοιμεν	εὐλογήκοιτε	εὐλογήκοιεν
	imperative		εὐλόγηκε	εὐλογηκέτω	εὐλογήκετον	εὐλογηκέτων		εὐλογήκετε	εὐλογηκόντων
passive	indicative	εὐλόγημαι	εὐλόγησαι	εὐλόγηται	εὐλόγησθον	εὐλόγησθον	εὐλογήμεθᾰ	εὐλόγησθε	εὐλόγηνται
	subjunctive	εὐλογημένος ὦ	εὐλογημένος ᾖς	εὐλογημένος ᾖ	εὐλογημένω ἦτον	εὐλογημένω ἦτον	εὐλογημένοι ὦμεν	εὐλογημένοι ἦτε	εὐλογημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	εὐλογημένος εἴην	εὐλογημένος εἴης	εὐλογημένος εἴη	εὐλογημένω εἴητον/εἶτον	εὐλογημένω εἰήτην/εἴτην	εὐλογημένοι εἴημεν/εἶμεν	εὐλογημένοι εἴητε/εἶτε	εὐλογημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		εὐλόγησο	εὐλογήσθω	εὐλόγησθον	εὐλογήσθων		εὐλόγησθε	εὐλογήσθων
		active
infinitive		εὐλογηκέναι				εὐλογῆσθαι
participle	m	εὐλογηκώς				εὐλογημένος
	f	εὐλογηκυῖᾰ				εὐλογημένη
	n	εὐλογηκός				εὐλογημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: εὐλογήκειν, εὐλογήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐλογήκειν, εὐλογήκη	εὐλογήκεις, εὐλογήκης	εὐλογήκει(ν)	εὐλογήκετον	εὐλογηκέτην	εὐλογήκεμεν	εὐλογήκετε	εὐλογήκεσᾰν
passive	indicative	εὐλογήμην	εὐλόγησο	εὐλόγητο	εὐλόγησθον	εὐλογήσθην	εὐλογήμεθᾰ	εὐλόγησθε	εὐλόγηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• Greek: ευλογώ (evlogó)
• → Old Church Slavonic: благословити (blagosloviti)

References

• “εὐλογέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “εὐλογέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• εὐλογέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G2127 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible