κεραυνός

Ancient Greek

Etymology

Thematic transformation of an r/n stem, from a verb "to shatter" that was replaced by κεραΐζω (keraḯzō), from Proto-Indo-European *ḱerh₂- (“to smash, shatter”). For the formation, compare ἐλαύνω (elaúnō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.rau̯.nós/ → /ce.raˈβnos/ → /ce.raˈvnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.rau̯.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.rawˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.raˈβnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.raˈvnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.raˈvnos/

Noun

κεραυνός • (keraunós) m (genitive κεραυνοῦ); second declension

1. thunderbolt, lightning strike

   Synonym: σκηπτός (skēptós)

Declension

Second declension of ὁ κεραυνός; τοῦ κεραυνοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κεραυνός ho keraunós	τὼ κεραυνώ tṑ keraunṓ	οἱ κεραυνοί hoi keraunoí
Genitive	τοῦ κεραυνοῦ toû keraunoû	τοῖν κεραυνοῖν toîn keraunoîn	τῶν κεραυνῶν tôn keraunôn
Dative	τῷ κεραυνῷ tôi keraunôi	τοῖν κεραυνοῖν toîn keraunoîn	τοῖς κεραυνοῖς toîs keraunoîs
Accusative	τὸν κεραυνόν tòn keraunón	τὼ κεραυνώ tṑ keraunṓ	τοὺς κεραυνούς toùs keraunoús
Vocative	κεραυνέ kerauné	κεραυνώ keraunṓ	κεραυνοί keraunoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἐγχεικέραυνος (enkheikéraunos)
• κεραυνεγχής (keraunenkhḗs)
• κεραύνειος (keraúneios)
• κεραυνία (keraunía)
• κεραυνίας (keraunías)
• κεραύνιον (keraúnion)
• κεραύνιος (keraúnios)
• κεραυνόβλητος (keraunóblētos)
• κεραυνόβολος (keraunóbolos)
• κεραυνοβρόντης (keraunobróntēs)
• κεραυνοκλόνος (keraunoklónos)
• κεραυνομάχης (keraunomákhēs)
• κεραυνόπληκτος (keraunóplēktos)
• κεραυνόπλους (keraunóplous)
• κεραυνοποιός (keraunopoiós)
• κεραυνοσκοπεῖον (keraunoskopeîon)
• κεραυνοσκοπία (keraunoskopía)
• κεραυνοῦχος (keraunoûkhos)
• κεραυνοφαής (keraunophaḗs)
• κεραυνοφόρος (keraunophóros)
• κεραυνόω (keraunóō)
• κεραύνωσις (keraúnōsis)
• τερπικέραυνος (terpikéraunos)

 

Descendants

• Greek: κεραυνός (keravnós)
• → English: ceraunic, cerauno-, keraunic, kerauno-

Further reading

• “κεραυνός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κεραυνός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κεραυνός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κεραυνός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κεραυνός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “κεραυνός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • bolt idem, page 88.
  • thunderbolt idem, page 873.
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Etymology

From Ancient Greek κεραυνός (keraunós).

Pronunciation

• IPA^(key): /ce.raˈvnos/

Noun

κεραυνός • (keravnós) m (plural κεραυνοί)

1. thunderbolt, lightning

Declension

declension of κεραυνός

case     \     number	singular	plural
nominative	κεραυνός •	κεραυνοί •
genitive	κεραυνού •	κεραυνών •
accusative	κεραυνό •	κεραυνούς •
vocative	κεραυνέ •	κεραυνοί •

Synonyms

• αστραπή f (astrapí, “lightning”)

Derived terms

• αλεξικέραυνο (alexikéravno)
• κατακεραυνώνω (katakeravnóno)
• κεραύνιος (kerávnios)
• κεραυνοβόλημα (keravnovólima)
• κεραυνοβόληση (keravnovólisi)
• κεραυνοβολία (keravnovolía)
• κεραυνοβόλος (keravnovólos)
• κεραυνοβολώ (keravnovoló)
• κεραυνόπληκτος (keravnópliktos)
• κεραυνός εν αιθρία (keravnós en aithría)

 

See also

• βροντή f (vrontí, “thunder”)

Further reading

• κεραυνός on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el