κιονόκρανο

Greek

Etymology

From Koine Greek κιονόκρανον (kionókranon) from κίων (kíōn) (genitive κίονος (kíonos) + *κρανον (see κρανίον (kraníon).

Pronunciation

• IPA^(key): /ci.oˈno.kra.no/
• Hyphenation: κι‧ο‧νό‧κρα‧νο

Noun

κιονόκρανο • (kionókrano) n (plural κιονόκρανα)

1. (architecture) capital (top part of column)

Declension

declension of κιονόκρανο

case     \     number	singular	plural
nominative	κιονόκρανο •	κιονόκρανα •
genitive	κιονόκρανου •	κιονόκρανων •
accusative	κιονόκρανο •	κιονόκρανα •
vocative	κιονόκρανο •	κιονόκρανα •

Further reading

• κιονόκρανο on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el