μετάπτωση

Greek[edit]

From Ancient Greek μετᾰ́πτωσῐς (“change”) (μετά (metá) + πτῶσῐς (ptôsis)). Sense in linguistics, since Hellenistic Koine.^[1]

μετάπτωση • (metáptosi) f (plural μεταπτώσεις)

sudden change of situation or a property, fluctuation
Ο καιρός έχει μεταπτώσεις: πότε κρύο, πότε ζέστη.
O kairós échei metaptóseis: póte krýo, póte zésti.
The weather keeps changing: sometimes cold, sometimes heat.

ψυχολογικές μεταπτώσεις ― psychologikés metaptóseis ― mood swings (psychological swings).
(linguistics, phonetics) ablaut, vowel gradation. For Greek language: change during derivation or composition of a word, or specifically of a vowel or diphthong in a root, or stem, or an affix, either qualitative (short ↔ short), or quantitive (short ↔ long)
ποσοτική μετάπτωση: λέγω - λόγος
posotikí metáptosi: légo - lógos
quantitive ablaut: lĕgo (“I say”) - lŏgos (“speech, reason”)

ποιοτική μετάπτωση: πατέρα - πατήρ
poiotikí metáptosi: patéra - patír
qualitative ablaut: patĕra (“father -accusative-”) - patēr (“father -nominative-”)

See notes
(physics) changes in a quantum system
(physics) precession
(chemistry) transition metal, in the term
στοιχεία μετάπτωσης ― stoicheía metáptosis ― transition metals
(astronomy) precession
(geology) characterizes rifts on the Earth's crust

declension of μετάπτωση

case \ number	singular	plural
nominative	μετάπτωση •	μεταπτώσεις •
genitive	μετάπτωσης •	μεταπτώσεων •
accusative	μετάπτωση •	μεταπτώσεις •
vocative	μετάπτωση •	μεταπτώσεις •
Older or formal genitive singular: μεταπτώσεως •

^ μετάπτωση - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
^ μετάπτωση - Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias [Lexicology Centre], 1st edition 1998, →ISBN.