ὀξυτόνησις

Ancient Greek

Etymology

From ὀξυτονέω (oxutonéō) +‎ -σις (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ok.sy.tó.nɛː.sis/ → /ok.syˈto.ni.sis/ → /ok.siˈto.ni.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ok.sy.tó.nɛː.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ok.syˈto.ne̝.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ok.syˈto.ni.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ok.syˈto.ni.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ok.siˈto.ni.sis/

Noun

ὀξυτόνησις • (oxutónēsis) f (genitive ὀξυτονήσεως); third declension

1. a pronouncing with an acute accent

Inflection

Third declension of ἡ ὀξῠτόνησῐς; τῆς ὀξῠτονήσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ὀξῠτόνησῐς hē oxutónēsis	τὼ ὀξῠτονήσει tṑ oxutonḗsei	αἱ ὀξῠτονήσεις hai oxutonḗseis
Genitive	τῆς ὀξῠτονήσεως tês oxutonḗseōs	τοῖν ὀξῠτονησέοιν toîn oxutonēséoin	τῶν ὀξῠτονήσεων tôn oxutonḗseōn
Dative	τῇ ὀξῠτονήσει têi oxutonḗsei	τοῖν ὀξῠτονησέοιν toîn oxutonēséoin	ταῖς ὀξῠτονήσεσῐ / ὀξῠτονήσεσῐν taîs oxutonḗsesi(n)
Accusative	τὴν ὀξῠτόνησῐν tḕn oxutónēsin	τὼ ὀξῠτονήσει tṑ oxutonḗsei	τᾱ̀ς ὀξῠτονήσεις tā̀s oxutonḗseis
Vocative	ὀξῠτόνησῐ oxutónēsi	ὀξῠτονήσει oxutonḗsei	ὀξῠτονήσεις oxutonḗseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• English: oxytonesis

References

• “ὀξυτόνησις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀξυτόνησις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὀξυτόνησις in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften