ὑποτείνω

Ancient Greek

Etymology

From ῠ̔πο- (hupo-, “below”) +‎ τείνω (teínō, “to stretch, spread”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.těː.nɔː/ → /y.poˈti.no/ → /i.poˈti.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.těː.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈti.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈti.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈti.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈti.no/

Verb

ὑποτείνω • (hupoteínō)

1. to stretch under, put under
2. (geometry) to extend under, subtend
3. to strain, pull hard
4. to hold out hopes, offer
5. to lay or put before one, present, suggest

Inflection

   Present: ῠ̔ποτείνω, ῠ̔ποτείνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῠ̔ποτείνω	ῠ̔ποτείνεις	ῠ̔ποτείνει	ῠ̔ποτείνετον	ῠ̔ποτείνετον	ῠ̔ποτείνομεν	ῠ̔ποτείνετε	ῠ̔ποτείνουσῐ(ν)
	subjunctive	ῠ̔ποτείνω	ῠ̔ποτείνῃς	ῠ̔ποτείνῃ	ῠ̔ποτείνητον	ῠ̔ποτείνητον	ῠ̔ποτείνωμεν	ῠ̔ποτείνητε	ῠ̔ποτείνωσῐ(ν)
	optative	ῠ̔ποτείνοιμῐ	ῠ̔ποτείνοις	ῠ̔ποτείνοι	ῠ̔ποτείνοιτον	ῠ̔ποτεινοίτην	ῠ̔ποτείνοιμεν	ῠ̔ποτείνοιτε	ῠ̔ποτείνοιεν
	imperative		ῠ̔πότεινε	ῠ̔ποτεινέτω	ῠ̔ποτείνετον	ῠ̔ποτεινέτων		ῠ̔ποτείνετε	ῠ̔ποτεινόντων
middle/ passive	indicative	ῠ̔ποτείνομαι	ῠ̔ποτείνῃ, ῠ̔ποτείνει	ῠ̔ποτείνεται	ῠ̔ποτείνεσθον	ῠ̔ποτείνεσθον	ῠ̔ποτεινόμεθᾰ	ῠ̔ποτείνεσθε	ῠ̔ποτείνονται
	subjunctive	ῠ̔ποτείνωμαι	ῠ̔ποτείνῃ	ῠ̔ποτείνηται	ῠ̔ποτείνησθον	ῠ̔ποτείνησθον	ῠ̔ποτεινώμεθᾰ	ῠ̔ποτείνησθε	ῠ̔ποτείνωνται
	optative	ῠ̔ποτεινοίμην	ῠ̔ποτείνοιο	ῠ̔ποτείνοιτο	ῠ̔ποτείνοισθον	ῠ̔ποτεινοίσθην	ῠ̔ποτεινοίμεθᾰ	ῠ̔ποτείνοισθε	ῠ̔ποτείνοιντο
	imperative		ῠ̔ποτείνου	ῠ̔ποτεινέσθω	ῠ̔ποτείνεσθον	ῠ̔ποτεινέσθων		ῠ̔ποτείνεσθε	ῠ̔ποτεινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῠ̔ποτείνειν				ῠ̔ποτείνεσθαι
participle	m	ῠ̔ποτείνων				ῠ̔ποτεινόμενος
	f	ῠ̔ποτείνουσᾰ				ῠ̔ποτεινομένη
	n	ῠ̔ποτεῖνον				ῠ̔ποτεινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ῠ̔ποτενέω, ῠ̔ποτενέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῠ̔ποτενέω	ῠ̔ποτενέεις	ῠ̔ποτενέει	ῠ̔ποτενέετον	ῠ̔ποτενέετον	ῠ̔ποτενέομεν	ῠ̔ποτενέετε	ῠ̔ποτενέουσῐ(ν)
	optative	ῠ̔ποτενέοιμῐ	ῠ̔ποτενέοις	ῠ̔ποτενέοι	ῠ̔ποτενέοιτον	ῠ̔ποτενεοίτην	ῠ̔ποτενέοιμεν	ῠ̔ποτενέοιτε	ῠ̔ποτενέοιεν
middle	indicative	ῠ̔ποτενέομαι	ῠ̔ποτενέῃ, ῠ̔ποτενέει	ῠ̔ποτενέεται	ῠ̔ποτενέεσθον	ῠ̔ποτενέεσθον	ῠ̔ποτενεόμεθᾰ	ῠ̔ποτενέεσθε	ῠ̔ποτενέονται
	optative	ῠ̔ποτενεοίμην	ῠ̔ποτενέοιο	ῠ̔ποτενέοιτο	ῠ̔ποτενέοισθον	ῠ̔ποτενεοίσθην	ῠ̔ποτενεοίμεθᾰ	ῠ̔ποτενέοισθε	ῠ̔ποτενέοιντο
		active			middle
infinitive		ῠ̔ποτενέειν			ῠ̔ποτενέεσθαι
participle	m	ῠ̔ποτενέων			ῠ̔ποτενεόμενος
	f	ῠ̔ποτενέουσᾰ			ῠ̔ποτενεομένη
	n	ῠ̔ποτενέον			ῠ̔ποτενεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ῠ̔ποτενῶ, ῠ̔ποτενοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῠ̔ποτενῶ	ῠ̔ποτενεῖς	ῠ̔ποτενεῖ	ῠ̔ποτενεῖτον	ῠ̔ποτενεῖτον	ῠ̔ποτενοῦμεν	ῠ̔ποτενεῖτε	ῠ̔ποτενοῦσῐ(ν)
	optative	ῠ̔ποτενοίην, ῠ̔ποτενοῖμῐ	ῠ̔ποτενοίης, ῠ̔ποτενοῖς	ῠ̔ποτενοίη, ῠ̔ποτενοῖ	ῠ̔ποτενοῖτον, ῠ̔ποτενοίητον	ῠ̔ποτενοίτην, ῠ̔ποτενοιήτην	ῠ̔ποτενοῖμεν, ῠ̔ποτενοίημεν	ῠ̔ποτενοῖτε, ῠ̔ποτενοίητε	ῠ̔ποτενοῖεν, ῠ̔ποτενοίησᾰν
middle	indicative	ῠ̔ποτενοῦμαι	ῠ̔ποτενῇ	ῠ̔ποτενεῖται	ῠ̔ποτενεῖσθον	ῠ̔ποτενεῖσθον	ῠ̔ποτενούμεθᾰ	ῠ̔ποτενεῖσθε	ῠ̔ποτενοῦνται
	optative	ῠ̔ποτενοίμην	ῠ̔ποτενοῖο	ῠ̔ποτενοῖτο	ῠ̔ποτενοῖσθον	ῠ̔ποτενοίσθην	ῠ̔ποτενοίμεθᾰ	ῠ̔ποτενοῖσθε	ῠ̔ποτενοῖντο
		active			middle
infinitive		ῠ̔ποτενεῖν			ῠ̔ποτενεῖσθαι
participle	m	ῠ̔ποτενῶν			ῠ̔ποτενούμενος
	f	ῠ̔ποτενοῦσᾰ			ῠ̔ποτενουμένη
	n	ῠ̔ποτενοῦν			ῠ̔ποτενούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ῠ̔ποτείνουσα (hupoteínousa)

Descendants

• English: hypotenuse

References

• “ὑποτείνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὑποτείνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ὑποτείνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette