тышау
Jump to navigation
Jump to search
Bashkir[edit]
Etymology[edit]
From *tušağu (“hobble”), from Proto-Turkic *tuĺa- (“to hobble”).[1]
Cognate with Kazakh тұсау (tūsau, “hobble”), Kyrgyz тушоо (tuşoo, “hobble”), Southern Altai тужу (tužu, “hobble”), Uzbek tushov (“hobble”), Turkmen duşak (“hobble”), Chuvash тӑлӑ (tălă, “hobble”), etc.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
тышау • (tışaw)
- hobble; straps tied between the front legs of a horse, allowing it to wander freely while grazing but preventing it from running off
- Аттың тышауы ысҡынған.
- Attıñ tışawı ısqınğan.
- The horse's hobble has come loose.
Declension[edit]
Declension of тышау (tışaw)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| absolute | тышау (tışaw) | тышауҙар (tışawźar) |
| definite genitive | тышауҙың (tışawźıñ) | тышауҙарҙың (tışawźarźıñ) |
| dative | тышауға (tışawğa) | тышауҙарға (tışawźarğa) |
| definite accusative | тышауҙы (tışawźı) | тышауҙарҙы (tışawźarźı) |
| locative | тышауҙа (tışawźa) | тышауҙарҙа (tışawźarźa) |
| ablative | тышауҙан (tışawźan) | тышауҙарҙан (tışawźarźan) |
References[edit]
- ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*duĺa-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8)[1], Leiden, New York, Köln: E.J. Brill