աւրհնեմ
Jump to navigation
Jump to search
Old Armenian
[edit]Verb
[edit]աւրհնեմ • (awrhnem)
- Alternative form of օրհնեմ (ōrhnem)
Conjugation
[edit]active
| infinitive | աւրհնել (awrhnel) | participle | աւրհնեցեալ, աւրհնեալ (awrhnecʻeal, awrhneal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | աւրհնեց- (awrhnecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնեմ (awrhnem) | աւրհնես (awrhnes) | աւրհնէ (awrhnē) | աւրհնեմք (awrhnemkʻ) | աւրհնէք (awrhnēkʻ) | աւրհնեն (awrhnen) | |
| imperfect | աւրհնէի, աւրհնեի* (awrhnēi, awrhnei*) | աւրհնէիր, աւրհնեիր* (awrhnēir, awrhneir*) | աւրհնէր (awrhnēr) | աւրհնէաք, աւրհնեաք* (awrhnēakʻ, awrhneakʻ*) | աւրհնէիք, աւրհնեիք* (awrhnēikʻ, awrhneikʻ*) | աւրհնէին, աւրհնեին* (awrhnēin, awrhnein*) | |
| aorist | աւրհնեցի (awrhnecʻi) | աւրհնեցեր (awrhnecʻer) | աւրհնեաց (awrhneacʻ) | աւրհնեցաք (awrhnecʻakʻ) | աւրհնեցէք, աւրհնեցիք (awrhnecʻēkʻ, awrhnecʻikʻ) | աւրհնեցին (awrhnecʻin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնիցեմ (awrhnicʻem) | աւրհնիցես (awrhnicʻes) | աւրհնիցէ (awrhnicʻē) | աւրհնիցեմք (awrhnicʻemkʻ) | աւրհնիցէք (awrhnicʻēkʻ) | աւրհնիցեն (awrhnicʻen) | |
| aorist | աւրհնեցից (awrhnecʻicʻ) | աւրհնեսցես (awrhnescʻes) | աւրհնեսցէ (awrhnescʻē) | աւրհնեսցուք (awrhnescʻukʻ) | աւրհնեսջիք (awrhnesǰikʻ) | աւրհնեսցեն (awrhnescʻen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | աւրհնեա՛ (awrhneá) | — | — | աւրհնեցէ՛ք (awrhnecʻḗkʻ) | — | |
| cohortative | — | աւրհնեսջի՛ր (awrhnesǰír) | — | — | աւրհնեսջի՛ք (awrhnesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ աւրհներ (mí awrhner) | — | — | մի՛ աւրհնէք (mí awrhnēkʻ) | — | |
| *rare | |||||||
mediopassive
| infinitive | աւրհնել, աւրհնիլ* (awrhnel, awrhnil*) | participle | աւրհնեցեալ, աւրհնեալ (awrhnecʻeal, awrhneal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | աւրհնեց- (awrhnecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնիմ (awrhnim) | աւրհնիս (awrhnis) | աւրհնի (awrhni) | աւրհնիմք (awrhnimkʻ) | աւրհնիք (awrhnikʻ) | աւրհնին (awrhnin) | |
| imperfect | աւրհնէի (awrhnēi) | աւրհնէիր (awrhnēir) | աւրհնէր, աւրհնիւր (awrhnēr, awrhniwr) | աւրհնէաք (awrhnēakʻ) | աւրհնէիք (awrhnēikʻ) | աւրհնէին (awrhnēin) | |
| aorist | աւրհնեցայ (awrhnecʻay) | աւրհնեցար (awrhnecʻar) | աւրհնեցաւ (awrhnecʻaw) | աւրհնեցաք (awrhnecʻakʻ) | աւրհնեցայք (awrhnecʻaykʻ) | աւրհնեցան (awrhnecʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնիցիմ (awrhnicʻim) | աւրհնիցիս (awrhnicʻis) | աւրհնիցի (awrhnicʻi) | աւրհնիցիմք (awrhnicʻimkʻ) | աւրհնիցիք (awrhnicʻikʻ) | աւրհնիցին (awrhnicʻin) | |
| aorist | աւրհնեցայց (awrhnecʻaycʻ) | աւրհնեսցիս (awrhnescʻis) | աւրհնեսցի (awrhnescʻi) | աւրհնեսցուք (awrhnescʻukʻ) | աւրհնեսջիք (awrhnesǰikʻ) | աւրհնեսցին (awrhnescʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | աւրհնեա՛ց (awrhneácʻ) | — | — | աւրհնեցարո՛ւք (awrhnecʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | աւրհնեսջի՛ր (awrhnesǰír) | — | — | աւրհնեսջի՛ք (awrhnesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ աւրհնիր (mí awrhnir) | — | — | մի՛ աւրհնիք (mí awrhnikʻ) | — | |
| *post-classical | |||||||