From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation
Jump to search
թքանել • (tʻkʻanel)
- infinitive of թքանեմ (tʻkʻanem)
o-type
|
|
singular (uncountable)
|
| nominative
|
թքանել (tʻkʻanel)
|
| genitive
|
թքանելոյ (tʻkʻaneloy)
|
| dative
|
թքանելոյ (tʻkʻaneloy)
|
| accusative
|
թքանել (tʻkʻanel)
|
| ablative
|
թքանելոյ (tʻkʻaneloy)
|
| instrumental
|
թքանելով (tʻkʻanelov)
|
| locative
|
թքանել (tʻkʻanel)
|
