áilteoir

Irish

Etymology

From áilt (“prank, lark”) +‎ -óir.

Pronunciation

• Homophone: fháilteoir

Noun

áilteoir m (genitive singular áilteora, nominative plural áilteoirí)

1. trickster, practical joker
2. clown

Declension

Declension of áilteoir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative áilteoir áilteoirí Vocative a áilteoir a áilteoirí Genitive áilteora áilteoirí Dative áilteoir áilteoirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an t-áilteoir na háilteoirí Genitive an áilteora na n-áilteoirí Dative leis an áilteoir don áilteoir leis na háilteoirí

Derived terms

• áilteoireacht f (“(act of) tricking, joking”)
• áilteortha (“tricky, roguish”, adjective)
• fo-áilteoir m (“zany”, noun)

 

Related terms

• áilteach (“prankish”, adjective)

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
áilteoir	n-áilteoir	háilteoir	t-áilteoir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “áilteoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• Entries containing “áilteoir” in English-Irish Dictionary, An Gúm, 1959, by Tomás de Bhaldraithe.
• Entries containing “áilteoir” in New English-Irish Dictionary by Foras na Gaeilge.